Μια Ιστορία του Γιώργου Παρασκευά που δεν ήταν εύκολη υπόθεση αλλά άξιζε

Είναι ίσως από τα πιο δύσκολα ΣΚ της ζωής μου, είχαμε αγώνα καρτ πανελληνίου ο οποίος μας έλιωσε κυριολεκτικά στις απαιτήσεις (να πω εδώ ότι η πιστά που έχω στην Σπάρτη ήταν κλειστή για 10 έτη και την πήρα γιαπί όποτε καταλαβαίνετε την κατάσταση της, έπρεπε να ετοιμαστεί για να φιλοξενήσει βάσει προδιαγραφών τον αγώνα) όποτε μιλάμε για κουρέματα μπαριερες λάστιχα κτλ κτλ και καπάκια αυτοί φεύγοντας την Κυριακή, Τρίτη πρωί άρχισαν να σκάνε οι παγκόσμιοι.

Ποτίσματα καθαρίσματα διευθετήσεις φράχτες ΌΛΑ μα ΌΛΑ αλλαγές μέσα στην πιστά, άδειασμα χώρων κοντέινερ γεννήτριες ένας χαμός…τέρμα γκάζι μέχρι και την παρασκευή που ήταν τεχνικός και λίγα ελεύθερα αν θυμάμαι….Το αποκορύφωμα όλων αυτών και πλέον καταβεβλημένος από το σερί των 10 ήμερων χωμένος μέσα στα ρέματα να αντλούμε νερό για το χωμάτινο κομμάτι να είναι νωπό γιατί τράβαγε το νερό πολύ γρήγορα λόγο άμμου το αποκορύφωμα λοιπόν ήταν στην πλάτη του μυαλού μου ότι ΘΑ ΤΡΈΞΩ κιόλας.. μεγαλείο δλδ μ@#@# ας..

Έτρεξα και τα 2 σκέλη και κατάφερα να νικήσω κάνα 2 οδηγούς…Αυτό μου έφτασε.. δεν με ενδιέφερε κάτι άλλο…απλά να τρέξω μαζί τους. Ήθελα να έχω έναν ακόμα παγκόσμιο αγώνα στην μνήμη μου καθότι έχω τρέξει 3-4 στην αγωνιστική μου καριέρα.

Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία.

Γιώργος Παρασκευάς