... έχω αποτύχει περισσότερο απ΄ότι έχω προσπαθήσει.
Θα έρθει η στιγμή που θα ξανά στηθώ στην μπάρα εκκίνησης…αν δεν στηθείς στην μπάρα εκκίνησης δεν ξέρεις τι πάει να πει αδρεναλίνη και motocross!!
...Στην Χαλκίδα στο πρώτο σκέλος πήρα από τις σπάνιες φορές την εκκίνηση.
...πάντα έδινα τον καλύτερο εαυτό μου και έκανα ότι μπορούσα.
...ο πρώτος Αγώνας ήταν στη Μεγαλόπολη και δεν πήγε αρκετά καλά
...σε κάθε ευκαιρία που είχα στηνόμουνα σε διάφορα περάσματα και προσπαθούσα να διαβάσω ότι μπορούσα μιας και τις πιο πολλές φορές χάζευα.
«Χάνεις μόνο όταν σταματήσεις να πιστεύεις ότι μπορείς να νικήσεις...»
Η Σημαία βρέθηκε στην πλάτη μου και φυσικά δεν μπορούσα να κρύψω την ικανοποίηση μου μιας και η νίκη αυτού του σκέλους μου έδωσε και την τελική νίκη του Αγώνα.
Μια Καρό Σημαία που μου έμαθε ότι ο πόνος είναι προσωρινός ενώ η νίκη παντοτινή!
... 3 γενιές motocross στο ίδιο σκέλος.
...για μένα το να τρέχω σε πίστες σε άμμο και ειδικά σε λάσπη είναι το καλύτερο μου.
...κάπου εκεί το 2012 ήρθε το Supercross με Kawasaki 250 ,υπέροχο συναίσθημα.
‘’Ο τελευταίος μου γύρος’’
...από την κούραση κοιμάμαι στο αυτοκίνητο 1 ωρίτσα, και στις 5.30 το πρωί το ίδιο βιολί σαν το τρελό με το λάστιχο για να είναι η πίστα κομπλέ.
...αν αγαπάς αυτό που σου αρέσει και έχεις μεγαλώσει από μωρό με αυτό είναι τόσο δυνατό που τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει να το ξανακάνεις και θεωρητικά αυτό είναι μια τρέλα.