...η Κυριακή έχει φτάσει και δίνω απόλυτη εμπιστοσύνη στην ομάδα μου. Warm up κι όπως μου δίνει τη μοτοσυκλέτα ο Χρήστος, του κλείνω το μάτι και κατεβάζω τη ζελατίνα
...ήταν η πρώτη φορά που οι Αγώνες είχαν εκκίνηση με την μηχανή αναμμένη.
... ήταν ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε με πολύ δουλειά και κόπο.
...να πάρω το κύπελλο στον τελευταίο αγώνα σαν αποζημίωση για όλα αυτά τα χρόνια και ο νεαρός μου φίλος ο Μενέλαος ο υιός του καλύτερου φίλου και αδερφού Δημήτρη Κοντογιάννη να είναι το πρώτο του!
...το 1984 δεν είχα ησυχία με το GS 1000 S εξαφανιζόμουν...στην κυριολεξία με ψάχνανε.
...κράτησα κάτω το κεφάλι και οδηγούσα στο όριο
...απέχω έως το 2003 αλλά η αγάπη μου για τους Αγώνες ταχύτητας εξακολουθεί να είναι μεγάλη. Η αδρεναλίνη φτάνει στα ύψη μόνο με τη σκέψη.
...μια παροιμία λέει ότι το πάθος είναι το καύσιμο του μυαλού.
Η Κυριακή όμως , η ημέρα του Αγώνα που μου έμεινε για πάντα στο μυαλό και την ψυχή μου είχε φτάσει.
...τελικά γίνεται και έτσι.
...ετοιμάστηκα να ξεκινήσω αυτό το ταξίδι χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα αν και που θα με βγάλει.
Και ο κλήρος σε ποιον θα την τρέξει έπεσε σε εμένα. Άλλο που δεν ήθελα και εγώ...
... η πτώση είναι αναπόφευκτη μια εξάρθρωση ωμοπλάτης και ένα κάταγμα στην κλείδα.
...μετά την απονομή ως δια μαγείας εξαφανίστηκε όλη η τεράστια κόπωση και το ίδιο βράδυ το γιορτάσαμε χωρίς ίχνος κούρασης.
... μετά από 10 χρόνια και με περισσότερη εμπειρία στους Αγώνες νιώθω πως καλά μου έκαναν!