Αλέξανδρος και Κατερίνα

Πέρσι τέτοια μέρα γκρεμίστηκε ο κόσμος μου, τα όνειρα μου, τα πάντα. Ο Αλέξανδρος ήρθε στην ζωή μου και την έκανε όχι απλά καλύτερη. Ήμουν ευτυχισμένη, ήμασταν ευτυχισμένοι, μαζί! Ήμασταν σε όλα μαζί, με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Ο Αλέξανδρος ήταν ο πιο ταπεινός άνθρωπος που γνώρισα, ποτέ του δεν είπε την παραμικρή κακία για κανέναν, ποτέ δεν κατηγόρησε κανέναν, πάντα ήταν με ένα χαμόγελο και με ένα ευχαριστώ στο στόμα. Αγαπούσε τόσο πολύ τους γονείς του, ήταν πολύ δεμένη οικογένεια και είμαι υπερήφανη που γνώρισα αυτούς τους σπουδαίους ανθρώπους που με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Μακάρι να μπορούσα να του πω δυο λόγια, να του πω ένα τεράστιο ευχαριστώ ένα χρόνο μετά την μοιραία μέρα. Σε ευχαριστώ που μου έμαθες τι είναι η στοργή, η αγάπη, ο σεβασμός, η ευγένεια, η ειλικρίνεια. Σε ευχαριστώ που μου έμαθες να χαμογελάω ακόμα κι όταν όλα πάνε στραβά.Πόσο υπερήφανος να νιώθει κάποιος που σε γνώρισε ; Κάποιοι φίλοι σου, κάποιοι τυχαίοι που κάτσατε έστω για λίγο στην ίδια παρέα. Πόσο μάλλον εγώ !! Πόσο καλό έχεις κάνει σε όλα αυτά τα άτομα που σε γνώρισαν και σε ξεχώρισαν μέσα στον κόσμο που ζούμε ; Όποιος ήταν δίπλα σου θα ήταν αδύνατο να μην πάρει κάτι καλό και θετικό από σένα, μοίραζες αγάπη σε όλους απλόχερα!! Σε ευχαριστώ λοιπόν που με έκανες καλύτερο άνθρωπο χωρίς να προσπαθήσεις καν.

Στον άνθρωπο που κρατώ μέσα μου σαν πολύτιμο φυλακτό #21