Ο Μάκης Τερζάκης διατυπώνει τη δική του Ιστορία εντός έδρας.

Καλησπέρα σας θα ήθελα να πω και γω λίγα λόγια για το Άθλημα μας, την καψούρα μας, το πάθος μας που δεν είναι άλλο απ’ το Αγωνιστικό MOTOCROSS. Ο καθένας μας ξεχωριστά και για τον δικό του λόγο απολαμβάνουμε το πέσιμο της Καρό Σημαίας στην λήξη ενός Αγώνα. Η κατάκτηση της που έχει πολλές θυσίες, πολύ κόπο, πολλές ώρες προπόνησης μέσα και έξω από την πίστα με την μηχανή η και χωρίς αυτή με πολλά ταξίδια μιας και η καταγωγή μου είναι από την Κρήτη και συγκεκριμένα από την Ιεράπετρα.

Είμαι και εγώ ένας απ’ αυτούς που πρέπει να ταξιδέψουν πολύ πριν φτάσουν στις πίστες των Αγώνων. Πολλές οι προκλήσεις αλλά ποτέ δεν το έβαλα κάτω αντιθέτως προσπαθούσα και ακόμα προσπαθώ να γίνω καλύτερος και να συμμετάσχω όσο μπορώ σε περισσότερους Αγώνες.
Η ιστορία που θα αναφερθώ εγώ είναι από τον Αγώνα του Πανελλήνιου Πρωτάθληματος Νοτίου Ελλάδος που ήταν στον τόπο μου στην πίστα του Χουμεριακου στον Άγιο Νικόλαο το 2016.

Είχα έντονες μάχες στο πρώτο σκέλος με τον συναθλητή μου Αλέξανδρο Καρανάση αλλά κάποια λάθη μου ήταν φυσικό να με κρατήσουν στην δεύτερο σε αυτό το σκέλος. Στην ανάπαυλα που είχαμε έβαλα κάτω τις σκέψεις μου και προσπάθησα να δώσω λύσεις σε κάθε ένα από τα λάθη μου. Το πείσμα πολλές φορές έχει αρνητικά αποτελέσματα και θέλει και αυτό τις ανάλογες ρυθμίσεις για να φέρει θετικά αποτελέσματα .

Το δεύτερο σκέλος μας βρίσκει στην εκκίνηση μέσα σε μια αναπουμπούλα με αρκετές επαφές ευτυχώς ανώδυνες και έχοντας μπροστά μου 3 ορεξάτους Αθλητές. Έβαλα το κεφάλι κάτω και με αρκετά καλές τεχνικές και χωρίς τον σεβασμό που συνήθως έχω με το γκάζι βρέθηκα στην πρώτη θέση την οποία κράτησα μέχρι το τέλος του σκέλους. Η Σημαία βρέθηκε στην πλάτη μου και φυσικά δεν μπορούσα να κρύψω την ικανοποίηση μου μιας και η νίκη αυτού του σκέλους μου έδωσε και την τελική νίκη του Αγώνα.

Η χαρά μου απογειώθηκε μιας και στον τερματισμό με περιμένουν φίλοι, συγγενείς, η οικογένεια μου για να γιορτάσουμε παρέα αυτή τη νίκη μας. Τα συναισθήματα είναι η ανταμοιβή και η Καρό Σημαία το λάφυρο μιας ακόμα μάχης. Για όλα αυτά και φυσικά για πολλά παραπάνω θα πρέπει να είμαστε όλοι κοντά σε αυτό που επιλέξαμε και καθημερινά να το εξελίσσουμε. Ο χώρος μας θέλει την σοβαρότητα που του αξίζει και μόνο τότε θα μας απογειώσει.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας από την Αγαπημένη μας Κρήτη.

Μάκης Τερζάκης