Μία Ιστορία του Μιχάλη Παισιάδη σε μια κόντρα συναισθημάτων που μόνο νικητή μπορεί να σε βγάλει.

Όλα τα ωραία πρέπει να ξεκινάνε κάπως έτσι…. Λοιπόν εν έτη 2002 και καθώς έχει σταματήσει η ομάδα της ΕΛΑΣ (οπότε παραδόθηκαν τα ΥZ250 λόγω απόσυρσης της χορηγίας) εγώ συνεχίζω με ένα YZ250 87 μοντέλο που βρήκα παρατημένο σε μια αποθήκη και συμμετέχω στους Αγώνες SUPERMOTARD.. Με 17αρες ζάντες πλέον κ μόνιμα στο ψάξιμο.

Τότε στο τέλος του σαλονιού μοτοσυκλέτας γινότανε ένας Αγώνας επίδειξης που στην ουσία ξεκινούσε το Πρωτάθλημα S/M της χρονιάς.. Ο Αγώνας θα γινότανε στο Ελληνικό στον χώρο του πρώην ανατολικού αεροδρομίου.. Μην τα πολυλογούμε και στα ελεύθερα δοκιμαστικά με το ΥΖ με πολύ ταλαιπωρία κ χρόνο στα1:02 κ κάτι ψιλά αλλά το μηχανάκι έχει θέμα κλείνω το γκάζι και “κρατάει” μέτρα.. Ψάχνοντας βλέπω στην εισαγωγή του καρμπυρατέρ ένα “χαμόγελο”(κόψιμο) βαρβάτο, τώρααα τι γίνετε;;; ανταλλακτικά μαζί μου είχα μόνο τα αναγκαία (εισαγωγή) ούτε κατά διάνοια..

Ρωτώντας τους Συναθλητές μου αν μπορεί να βοηθήσει κάποιος είτε με ανταλλακτικό είτε με κάποια πρόταση επισκευής φτάνω στην ΝΤΑΛIΚΑ του Σπηλιώτη, τον άνθρωπο τον ήξερα μόνο από τα περιοδικά, κόμπος στον λαιμό τώρα τι να πεις και πως όπως και να έχει ξεπερνάω το δέος και τον ρωτάω… Η απάντηση του… Όχι ρε φίλε δεν έχω… άλλα έχω ένα YZF 250 στην έκθεση αν θες πάρτο κ τρέξε… Κόκκαλο εγώ δεν πιστεύω στα αυτιά μου.. Μένω άφωνος… Μου το ξαναλέει πήγαινε πες στην Τζωρτζίνα (σύζυγος του Μιχάλη) να στο δώσει… Τρέχω κάνα χιλιόμετρο με φόρμα μπότες μπαίνω στην έκθεση βρίσκω το περίπτερο λέω στην Τζωρτζίνα το και το… Μιλάει στο κινητό με τον Μιχάλη και μου λέει….πάρτο. Βλέπω ένα YZF πιπίλαααα, καινούργιο, στημένο από τον Λάμπρο Τσόκο (είχε τρέξει Πανευρωπαϊκό στις Σέρρες πριν μήνες με αυτό) και μου τρέχουν τα σάλια και λέω τσιμπάτε με ρεεε κοιμάμαι και ονειρεύομαιιι..

Παίρνω στα χέρια το μηχανάκι τρέχοντας μέσα από τον κόσμο κ φωνάζοντας για να ανοίξουν για να περάσω και φτάνω πάλι νταλίκα… Μου δείχνει ο Μιχάλης την διαδικασία εκκίνησης, αποσυμπιεστής τέρμα πάνω ή μανιβέλα μια γεμάτη από πάνω μέχρι κάτω μανιβελιά αλλά το YZF δεν θέλει να πάρει μπροστά με τίποτα ρε πατάω ξαναπατάω τετρακέφαλος τούμπανο αλλά το μηχανάκι δεν θέλει.. (χάνω τα πρώτα χρονομετρημένα) λύνουμε FCR βουλωμένο το main Jet… Ούφ μακάρι να ναι αυτό.. Δένουμε.. Βενζίνα και μπραφ με την μια.. Μπράου Μπράου.. Ξυρίζει το θηρίο..

Προλαβαίνω τα 2 χρονομετρημένα για 5 λεπτά, πρώτος γύρος φρενάρω στα σημάδια με το YZ.. ωχ πολύ νωρίς ξανανοίγω το γκάζι για να φτάσω στην στροφή (βλέπεις beringer 310 k 14αρα) άλλο πράγμα φρενάρεις με “μισό” δάκτυλο.. το βρίσκω κάπως και κάνω ένα γύρο πριν την Καρό των χρονομετρημένων…και ο χρόνος 58 χαμηλό 4 sec κάτω με ένα γύρο καλό… λέω οκ εδώ είμαστε… Στηνόμαστε στην σχάρα εκκίνησης με 5ο χρόνο..!! Σβήνουν τα λαμπάκια φεύγουμε πατατράκ πρώτη στροφή μαλλιά κουβάρια με ένα crf.. Βλέπω το YZF κομμάτια τα πλαστικά φτερό καλαμίδες numder plate…

2 σκέλος γδύνω το YZ ντύνω το YZF… Αγώνας καλός αποτέλεσμα καλό και το μηχανάκι του Σπηλιώτη κομμάτια και εδώ ένα μεγάλο ερωτηματικό..με βαριά καρδιά το πάω με τα ματιά κάτω και του λέω Μάστορα το και το.. Ότι είναι θα έρθω από το μαγαζί να σου πληρώσω την ζημιά. Όπως και έγινε Δευτέρα πάω στο μαγαζί και περιμένω στην γωνία να λασκάρει για να του πώ… Μάστορα πόσο βγήκε η ζημιά… Τι να βγει μου λέει ρε φίλε ένα φορτηγό ανταλλακτικά έχω τίποτε δεν χρωστάς όλα καλά…

Και κάπως έτσι ξεκίνησε μια φιλία δίπλα στον θρύλο των Αγώνων.. Έμεινα κοντά του και έτρεξα 2 χρόνια στην ομάδα του έμαθα πολλά και μετά από 19 χρόνια μιλάμε τακτικά κ πεθαίνουμε στα γέλια λέγοντας ιστορίες κ στιγμές που περάσαμε.. Εύχομαι πραγματικά σε όλους όσους αγωνίζονται η θα ασχοληθούν με τους Αγώνες να τους φέρει η τύχη έναν τέτοιο Άνθρωπο στον δρόμο τους.

Παισιάδης Μιχάλης