Οι Ιστορίες του Γιάννη Κόλλια μέσα από τα μάτια του Σταμάτη Σταμπέλου (2ο Μέρος)

Ήταν το 1992 όταν αρχίζω να ξεχωρίζω τον Γιάννη από το πλήθος των αναβατών που γεμίζουν τα παντοκς στην Τρίπολη . Καβαλάει ένα λιλιπούτιο Honda RS 125 και το όνομα του φιγουράρει δειλά δειλά στην λίστα των συμμετοχων της 125 racing .

Για πολλούς η ‘’ελαφρά ταξιαρχία ‘’ τα 125 δηλαδή δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θεωρούνται το σκαλοπάτι στην διαδρομή εις τις μεγαλύτερες κλάσεις αγώνων . ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ‘’Μέγα Λάθος‘’. Κατ’ εμέ τα lightweight racing όπως συνηθίζεται να τα λένε στο isle of man οι Άγγλοι , βρίσκεται στην κορυφή της σκάλας δυσκολίας ώστε να οδηγηθούν γρήγορα . Μοτοσυκλέτες εξωτικές πραγματικά , φροντισμένες και αδυνατισμένες από τα εργοστάσια του Χαμαματσου στο όριο . Αξεπέραστα κοσμήματα επιτρέψτε μου να γράψω που προφέρουν τα βέλτιστα στην αναλογία ‘’ίππο ανά κιλό‘’.

Χρειάζεσαι το λοιπόν έναν σπεσιαλίστα , έναν βιρτουόζο στις αλλαγές σχέσεων στον μύλο του σασμάν . Τα 125cc σου ζητάνε φωναχτά να μπεις στην δίαιτα από την day one , αν φυσικά θες να σηκώσεις κεφάλι και να γυρίσεις γρήγορα σε αγωνιστικό περιβάλλον . Έφαγες χτες σουβλάκια για βραδινό ? Στα 125CC την επόμενη μέρα θα φανεί…Πίνεις κόκα κόλα για αναψυκτικό το απογευματάκι? Στα 125CC την επόμενη μέρα θα φανεί. Υπάρχει λίστα με τους όρους ‘’παντρέματος‘’ αναβάτη-μοτοσυκλέτας σε αυτή την κατηγορία μεγαλύτερη κι από την λίστα του Σίντλερ. Σκληρή και αδιαπραγμάτευτη . Ο Κόλλιας λοιπόν το 1991 την υπογράφει και την τηρεί κατά γράμμα . Η σιλουέτα του Γιάννη εκείνες τις μέρες αλλά ακόμα και σήμερα σε φωτογραφίες του 2017 αν τον δεις παρέα–ομάδα με τον κ. Περιστερά είναι ακριβώς αυτό που θα ζήταγε ο ERV Kanemoto αν έψαχνε οδηγό για τα μπαλώματα της Τρίπολης . Λεπτεπίλεπτος, υγιής, καθαρός, χαμογελαστός, ελαφρύς. Κι αυτό δεν προέρχεται από το μητρικό dna του Κόλλια αλλά από την αυστηρή διατροφή που κρατούσε και κρατάει ακόμα ο πρωταθλητής Ελλάδος στην συνέχεια της πορείας του.

Π.ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ 1992 HIGHLIGHTS . Ας τα δούμε από την αρχή τα πράγματα , γιατί είναι η χρονιά που ξεκινάει με το δεξί για τον Γιάννο αλλά στην πορεία της κρύβει έναν από τους πιο άσχημους τραυματισμούς στην καριέρα του. Είναι η σεζόν που κι εγώ έφηβος αρχίζω να μισώ την πίστα στο Αεροδρόμιο της Τρίπολης κυρίως για την επικινδυνότητα της . Όμως ο Κόλλιας με τις σελίδες που γράφει αργότερα αλλά και κοιτώντας απλά στο σήμερα το ‘’παλμαρε’’ του φαίνεται τελικά να νιώθει το αντίθετο . Φαίνεται να συμπαθεί τα τσιμέντα της Ελληνικής Αεροπορίας . Η Τρίπολη κύριοι μπορεί να λαβώνει το 1992 τον Έλληνα πιλότο όμως τολμώ να γράψω ότι τον ‘’καψουρεύει ‘’ οδηγικά κι έτσι τα επόμενα έτη θα κυριαρχήσει στο ασφάλτινο κορμί της αλλά και στα γυρολογια της ιδίας . Θα βρεθούμε πιτσιρικαρία από έξω απ’ τα σαννά αλλά και οδηγοί εντός των πιτς να κοιταζόμαστε σαν ουρακοτάγκοι Τανζανίας με τους χρόνους που σταματούν τα ρολόγια όταν βρίσκεται πίσω από τα κλιπ ονς . Έρχονται ρεκόρ που τα ζηλεύουν όχι μόνο οι μαχητές της 125 racing αλλά και μεγαλύτερων κατηγοριών μοτοσυκλέτας.

Κρατήστε το αυτό για μετά…ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ …

Σταμάτης Σταμπέλος