Ο Γιώργος Αναμουρλίδης παρουσιάζει μία από τις χωμάτινες Ιστορίες του

Με τα σημερινά χιόνια μου ήρθε στο μυαλό μια από τις πολλές βασανισμένες ιστορίες που με άσχημο καιρό ξεκινούσαμε για χωμάτινους αγώνες. Συγκεκριμένα το 1991 αρχές Μαρτίου με τον συναθλητή και φίλο Βασίλη Πολύχρονο μαζί και η γυναίκα του την Βαγγελιώ ξεκινήσαμε με το κλειστό φορτηγό που είχα τότε μάρκας Bedford, με τρέιλερ φορτωμένο με τις δύο μας ΥΖ μοτοσυκλέτες Yamaha ξεκινήσαμε περίπου στις 5 το απόγευμα της Παρασκευής όταν τελειώσαμε τις δουλειές μας για τον πρώτο αγώνα ΜΧ της χρονιάς στον Γαλλικό ποταμό στην Θεσσαλονίκη.

Ξεκινήσαμε με βροχή μέχρι την Θήβα και από εκεί μέχρι την Λαμία με χιονόνερο. Από την Λαμία μέχρι τον Βόλο ο καιρός σαν να είχε καλυτερεύσει και είχαμε αρχίσει τα πειράγματα και το καλαμπούρι, θα σε σκίσω, θα φας την λάσπη μου και λοιπά γευστικά και ωραία θέματα ταυτόχρονα με τα τυροπιτοκιμαδοπιτάκια που μας τάιζε η Βαγγελιώ. Ωραία λοιπόν μέχρις εδώ γιατί από δω και πέρα αρχίζει η περιπέτεια που δεν ξεχνιέται με τίποτα όσα χρόνια και αν περάσουν…

Πλησιάσαμε στην Λάρισα και άρχισε να ρίχνει χιόνι αρκετό όχι όμως και πολύ ανησυχητικό μέχρι που μπήκαμε στα στενά την Τεμπών. Ο δυνατός αέρας έφερνε το χιόνι κατά ριπάς που λένε και οι υαλοκαθαριστήρες ίσα που προλάβαιναν να το καθαρίσουν. Η κίνηση δυσκόλευε αφάνταστα και παρακολουθούσαμε τα φώτα από το μπροστινό αυτοκίνητο.
Βγήκαμε μετά από αρκετή ώρα από τα στενά και ανηφορίζαμε προς Λιτόχωρο. Από εκεί πλέον τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα γιατί ενώ σταμάτησε ο αέρας ο δρόμος δεν φαινόταν καθόλου λόγω του πυκνού χιονιού που έπεφτε.

Όλα ένα χρώμα, άσπρο και ευτυχώς που υπήρχαν οι νησίδες και οι μπαριέρες και μπορούσαμε να προσανατολιστούμε. Το αυτοκίνητο που υπήρχε μπροστά μας άφηνε τα ίχνη του στο δρόμο και πατώντας πάνω σε αυτά με μικρή ταχύτητα και σε κοντινή απόσταση για να τα βλέπουμε πριν τα εξαφανίσει το χιόνι καταφέραμε να φτάσουμε στην πόλη στις 7 το πρωί…

Δυστυχώς ο αγώνας τελικά δεν έγινε γιατί όλη η πίστα ήταν άσπρη σαν παγοδρόμιο και εκτός από τον πύργο της γραμματείας δεν φαινόταν τίποτε άλλο. Πιστεύω ότι όλοι έχετε ζήσει κάποιες δύσκολες καταστάσεις που θα μείνουν στην δικιά σας ιστορία που καλό θα ήταν από εδώ μέσα να την μοιραζόμαστε.

Καλή χρονιά και καλούς αγώνες.

Γιώργος Αναμουρλίδης