Οι Ιστορίες του Γιάννη Κόλλια μέσα από τα μάτια του Σταμάτη Σταμπέλου (12ο Μέρος)

Πρώτος διπλός αγώνας, 17 – 18 Ιουνίου 1995. Τρίπολη.
Έχουμε αγώνες ξανά κύριοι! Δεν ξέρω τελικά αν μετά από τόσες πρεμιέρες πρωταθλήματος η Τρίπολη μπορεί άξια να επονομαστεί ως η Indianapolis των ελληνικών αγώνων ταχύτητας. Βλέπετε οι ενάρξεις των σεζόν συντροφεύονται πάντα από ένα κύμα ενθουσιασμού και αισιοδοξίας, τόσο μεγάλο που τα αρνητικά πετιόνται από το παράθυρο ενώ τα χαμογελά γεμίζουν τα παντοκς κερδίζοντας τον κόσμο κατά κράτος.

Οι θεοί αποφάσισαν ανακάτεμα τράπουλας για φέτος κι εγώ τρίβω τα χεριά, αφού ο δικός μου Γιάννης Κόλλιας δεν αλλάζει ομάδα όποτε ξεκινάμε με το δεξί. Στις υπόλοιπες ομάδες–κατηγορίες γίνεται το ‘’έλα πάππου να σου δείξω το κτήμα σου’’. Κι αυτό να παραδεχτώ είναι κάτι που με φτιάχνει πολύ. Βρίσκοντας την ευκαιρία εδώ και πριν ξεκινήσει το γκραν πρι ας σημειώσουμε τα παρακάτω. Για μια ακόμα φορά στον αγώνα της Κυριακής ο Γιάννης θα δείξει στους υπολοίπους πως ακριβώς γυρίζεις γρήγορα Τρίπολη, κάνοντας ρεκόρ κατηγορίας 01:00:75. Χρόνος ζηλευτός που συζητιέται ακόμα και στις μεγαλύτερες κατηγορίες. Έχει διδάξει μπάλα το λοιπόν πολλές φόρες ο Κόλλιας γι’ αυτό πιστεύω εισπράττει και δυσαρέσκεια αραιά κάποιες μέρες. Όμως ο ίδιος είναι άνεμος όπως έμεινε να λέγεται. Ας το δεχτούμε αυτό ως άντρες το λοιπόν αφού στο μέλλον θα το ακούσω με τα αυτιά μου ακόμα κι από μεγάλους αντιπάλους του. Κι ας πάμε παρακάτω.

Οι οδηγοί της χωράς αποφασίζουν πως η ολική αποχή από το σπορ δεν βοηθά την κατάστασης που συνεχίζει να είναι τελματώδης τουλάχιστον, να γράψω. Θα προσπαθήσουν το λοιπόν μέσα από την στάση τους όσο θα τρέχει η σεζόν να δείξουν την ασυμφωνία ως προς τον τρόπο διεξαγωγής αλλά και με το γενικό επίπεδο του κεφάλαιου αγώνες ταχύτητας στην Ελλάδα. Για μια ακόμα φορά λοιπόν η δίψα προς αναμέτρηση, το κυνήγι της πρωτιάς, υπερνικά την αγανάκτησης κι έτσι θα έχουμε τον πρώτο διπλό στα γνωστά τσιμέντα της Τρίπολης.

Βλέποντας το Ρεπορτάζ. Έχουμε πλήρης τηλεοπτική κάλυψη του αγώνα παρακαλώ από γνωστό Αχαϊκό Κανάλι. Αυτό δίνει άλλη αίγλη είναι όμως και μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε να προβληθούν τα παράπονα της καρδιάς του θεσμού δηλαδή των οδηγών. Ο αριθμός των θεατών είναι σχεδόν μηδέν στην σούμα του Σαββάτου ενώ οι περισσότερο αισιόδοξοι υπολογίζουμε κάτι λιγότερο από 700 άτομα στην αναμέτρηση της Κυριακής. Γεγονός που από μόνο του δείχνει πόσο άσχημη μαχαιριά βιώνει ο χώρος το καλοκαίρι του 1995. Στις πρώτες δόκιμες και στησίματα πριν και κατά την διάρκεια των ελεύθερων δοκίμων έχουμε διαβουλεύσεις φοβέρες και αλλαγές.

Η πρεμιέρα αυτή βρίσκει τον ασφαλτοτάπητα στο αεροδρόμιο στα μαύρα του τα χάλια. Η χάραξη της διαδρομής αλλάζει τελικά με γνώμονα την εύρεσης της καλύτερης δυνατής πρόσφυσης. Η λακκούβα όπως λέει κι ο φίλος μου Βασίλης ‘’ υπάρχει και στα σήμερα ‘’ είναι πιο επικίνδυνη από ποτέ, τσεκάροντας δε την διαδρομή καρέ καρέ δεν εντοπίζεται καμιά προσπάθεια έστω επιδιόρθωσης παλαιότερων μπαλωμάτων. Το δύσκολο της φάσης συμπληρώνει η γενική ομολογία πως ‘’όλα τα πατήματα –περάσματα έξω από την λωρίδα της αγωνιστικής γραμμής που έχει κάμποσο γόμα πάνω της κι έτσι κρατάει λιγάκι…είναι άκρως γλιστερά. Αυτό λοιπόν κάνει τις οποίες προσπάθειες προσπέρασης” αποστολή καμικάζι στο Περλ Χάρμπορ.

Σημείο αναφοράς και στιγμιότυπο του ΣΚ είναι η 5λεπτη αποχώρηση –καθυστέρηση ‘’250 racing‘’ έναρξης αγώνα των οδηγών από την εκκίνηση αφού έχουν πρώτα στήσει τις μοτοσυκλέτες τους.
ΕΙΚΌΝΑ που θα πάρει τα μπράβο του κόσμου, καταγράφεται σε περιοδικά και τηλεόραση φωνάζοντας καθαρά πως κάτι δεν πάει καλά. Είναι φωτογραφία από το προηγούμενο κομμάτι του στόρι. Παρ όλη την απουσία του ίντερνετ στον γενικό πληθυσμό το γεγονός συζητήθηκε πολύ και ακόμα και σήμερα είναι επίκαιρο και προκαλεί.

Ας δούμε τα 125 racing που είναι το φαΐ μου. Λίγο πριν την εκκίνηση, με συμμέτοχες κάπου στις 11 τον αριθμό Σάββατο, σημειώνω πως όλοι οι πρωταγωνιστές είναι παρόν, ο πολυπόθητος άσσος βρίσκεται στα number plates του Αργυρή Στάμου. Φέτος έκτος από τους υπολοίπους λυσσασμένους μνηστήρες της κατηγορίας, έχει και την υπόθεση ελληνικός στρατός να του αποσπά κι άλλο ελεύθερο χρόνο. Το πρόγραμμα του φαίνεται δύσβατο καθώς είναι γνωστό πόσο δύσκολο είναι αναβάτης από την επαρχία να ακολουθεί πόσο μάλλον να πρωταγωνιστεί στο πανελλήνιο. Στα θετικά του ρεπορτάζ ο ίδιος έχει αυτή την σεζόν την ευγενική και σημαντική υποστήριξη Τζωρτζόπουλου, που είναι αντίπαλος μέσα στις γραμμές του αγωνιστικού χώρου αλλά χέρι βοηθείας έξω από αυτόν. Ο Χαλκιδαίος πιλότος ξεκινά την χρόνια με ένα 89αρι RS Honda που είναι κατά γενική ομολογία σχετικά παλιό, όμως όταν το έχει στα χεριά του, το μπαλατζάρισμα πλαισίου και οι χρονολογίες δεν φαίνεται να παίζουν ιδιαίτερο ρόλο.

Συνεχίζεται…
ΦΏΤΟ 1: Γιάννης Κόλλιας Τρίπολη 1995 ‘’in the zone ‘’.
Φώτο 2: Aπό το παρελθόν 1992. κατηγορία SS 400. Ζαχαρόπουλος αναβάτης — Γκίνης σε ρόλο φροντιστή – μηχανικού.
Φώτο 3: Αργυρής Στάμου 1995 Tριπολη. Με φαντεζί χρωματιστά Prexport δέρματα.

Σταμάτης Σταμπέλος