Ο Σάκης Σκούρτας μας κάνει ποδαρικό με την δική του Ιστορία

Καλημέρα σε όλο τον κόσμο! Ευχαριστούμε για το βήμα που μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε αναφορά στις μνήμες και τι μεγάλες μας στιγμές!! Σας κάνω και εγώ ποδαρικό με μια από τις πολλές πολλές ιστορίες που θα έχουμε στη συνέχεια να συζητάμε..
Οι φωτογραφίες αυτές έχουν τις δικές τους μοναδικές συνταρακτικές στιγμές με ανάμικτα συναισθήματα όπως Δάκρια, τρελή αδρεναλίνη και χαρά μεγάλη.

Ήταν Τέλος του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Ταχύτητας που εξελισσόταν στο Τυμπάκη της Κρήτης, δεκάδες συμμετοχές στην κατηγορία των SBK όπου συμμετείχα, από δικής μας μεριάς υπήρχε μια χαλαρότητα λόγο της βαθμολογίας μου, με ένα τερματισμό στο βάθρο και άλλο ένα μέχρι και την Πέμπτη θέση θα μου έδινε το τίτλο του Πρωταθλητή αφού ο αγώνας ήταν διπλός (Σάββατο & Κυριακή) .

Το πρόγραμμα είχε ως εξής, την Παρασκευή είχαμε ελεύθερα δοκιμαστικά και δυο φορές χρονομετρημένα, μια για την σειρά εκκίνησης του Σαββάτου και μια για την εκκίνηση της Κυριακής.. Το κακό έκανε την εμφάνιση του στα ελεύθερα δοκιμάστηκα για να ανεβάσει στα ύψη το θερμόμετρο και την αδρεναλίνη οπαδών και φίλων…
Στην Κ-1 η πρώτη στροφή στο Τυμπάκη συγχωρέσετε με δε θυμάμαι ακριβώς χιλιόμετρα όμως ήταν πάρα πολλά αφού φτάναμε με την μεγαλύτερη τελική που μπορούσες να αναπτύξεις στην πίστα αυτή, η πίεση στο μπροστινό τροχό που κατέβαλα με πρόδωσε (Lazer-metzeler) τα καλύτερα της εποχής εκείνης αλλά όχι για αγώνες, όμως αυτά είχαμε, που Σλικ, έτσι λοιπόν είδα την μοτοσικλέτα μου να κάνει πιρουέτες στον αέρα και να γδύνετε πετώντας ανταλλακτικά παντού! όταν ακόμα σερνόμουν το μόνο που ήθελα εκείνη την στιγμή ήταν να διακτινιστώ να μπω από κάτω της να μη μου χαλάσει περισσότερο για να μπορέσω να διεκδικήσω τις θέσεις μου το Σαββατοκύριακο με σκοπό τον τίτλο αλλά, η μοτοσικλέτα κατέληξε πίσω από κάτι αναχώματα κόντεψε να φτάσει στην θάλασσα από ότι μου είπαν όταν με μετέφεραν στο νοσοκομείο για την ιατρική περίθαλψη… Ετσι τα δάκρυα δεν άργησαν να έρθουν αφού η προσπάθεια όλης της χρονιάς χανόταν για τον τίτλο…

Όμως οι φίλοι εκεί δεν το έβαζαν κάτω και αφού πήραν το οκ από εμένα πως θα μπορούσα να οδηγήσω έτρεξαν στη πίστα για να βρουν λύση και ως μάνα εξ ουρανού ήρθε η λύση από κάποιον που είχε έρθει εκεί να παρακολουθήσει τους αγώνες με μια ίδια μοτοσικλέτα GSXR750 (Κοκος-Τζέλιγκας) κάποιοι θα θυμούνται, έβαλαν τα αυτοκόλλητα μου και η μοτοσικλέτα ήταν έτοιμη για να προλάβω τα δεύτερα χρονομετρημένα που ίσα ίσα θα μου έδιναν το δικαίωμα συμμετοχής μου το Σαββατοκύριακο στο διπλό αγώνα, έτσι κατάφερα σε 3ης γύρους να κάνω και με αυτή μοτοσικλέτα το πρώτο χρόνο των SBK βέβαια αυτό σήμαινε ότι, θα ξεκινήσω από την πρώτη θέση την Κυριακή αλλά το Σάββατο που δεν είχα προλάβει να μπω θα ξεκινούσα τελευταίος μμμμμ.. Αυτή και αν ήταν μια πρόκληση ε? αφού η εμπλοκή μου με τις μοτοσικλέτες τα χρόνια προ αγώνων ήταν από πού αλλού? Τις κόντρες!! Καλό σχολείο για να αποδείξω πως, το ότι ξεκινούσαμε δυάδες δεν θα με εμπόδιζε να φτάσω στην πρώτη στροφή την πεντάδα, κλείνοντας το πρώτο γύρο 3ος και κλείνοντας το δεύτερο γύρο αρκετά δευτερόλεπτα από τον δεύτερο και κάπως ετσι έγινε ο τερματισμός του Σαββάτου πίνοντας όλο το νερό από το μπουκάλι της φωτογραφίας που βλέπετε..
Κάτι παρόμοιο έγινε και την Κυριακή αφού η χαρά της νίκης και του Τίτλου ξεπερνούσε κατά πολύ τους σωματικούς πόνους από την πτώση..

Για την ιστορία επιτρέψτε μου να θυμίσω κάποια από τα ονόματα και συγχωρέστε με αν ξεχάσω κάποιους.. Πρωταρχικό ρόλο Ηλίας Κοντός (πατέρας του Σόλων Κοντού) που με πήρε με το αυτοκίνητο από το νοσοκομείο προς την πίστα να κάνω τους 3ης γύρους αυτούς και στη συνέχεια να με ξαναπάει για να έχω το οκ και ένα χαρτί που θα το κατέθετα στην λέσχη ούτος ώστε να μου επιτραπεί να αγωνιστώ, το αξέχαστο Φίλο Νίκο Ραμάκο που δεν είναι πια κοντά μας, τον ακούραστο Νίκο Μπαλασόπουλο, τον Γιώργο Δουλγερίδη με τις τρελές ιδέες του και το χιούμορ του, το Γιώργο Καιτατζή το γνωστό Γιώργο από τους αγώνες αυτοκινήτων…

Αυτό που θα θυμάμαι πάντα για το τριήμερο αυτό ήταν αυτό που θα λέω σε κάθε ευκαιρία και θα πω και πάλι…(Η μοτοσικλέτα είναι Αγάπη είναι συναίσθημα είναι αλληλοσεβασμός!!!!)
Να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να μεταδώσουμε αυτό μεταξύ μας και κυρίως στα νέα παιδιά..

Καλή συνέχεια Σάκης Σκούρτας.