Ο πάντα χαμογελαστός Θωμάς Σκούρτας ξεκινάει να γράφει την δική του Ιστορία και έχει μέλλον ακόμα.

Για το 2019…ήταν πιο αποσταγματική χρόνια για εμένα που μπόρεσα να κατανοώ πολλά πράγματα από αυτά που μου συνέβαιναν και από αυτά που μου έλεγε η ομάδα μου. Αυτό γιατί η συνολική εμπλοκή μου με μοτοσυκλέτα ξεκινάει το 2017 που έμαθα τι σημαίνει συμπλέκτης και ταχύτητες δεν είχα την ευκαιρία όπως κάποιοι συναθλητές μου να έχω προϋπηρεσία στα mini gp.

Έτσι οριμάζοντας στο μυαλό πολλά από τα πράγματα που συνέβαιναν κατάφερα να τα αξιοποιώ και η μεγαλύτερη χαρά που ένιωθα ήταν να βλέπω το χρονόμετρο να κατεβαίνει αρκετά δευτερόλεπτα σε κάθε πίστα, κάθε αγώνας ειδικά του 2019 θα είναι έντονα χαραγμένος στο μυαλό μου και της ομάδας μου για την πρόοδο μας.

Σημαντικότερες αναμνήσεις για αυτήν την χρονιά και πρώτη πρώτη είναι του αφανή ήρωα όπως λένε του αδερφού μου (μηχανικός της ομάδας) όπου τα προηγούμενα χρόνια τον είχα ταλαιπωρήσει με τις πτώσεις μου, δεύτερη δυνατή ανάμνηση μου είναι ο τελευταίος αγώνας του πρωταθλήματος που οι εντολές του πατέρα μου ήταν ξεκάθαρες πως μπορώ με την τρίτη θέση να κερδίσω τον τίτλο, όμως δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με αυτό και στην τελευταία στροφή πριν το τερματισμό έχοντας έντονο συναγωνισμό έκανα την προσπέραση στον συναθλητή μου Γ.Γερακιανάκη και είδα πρώτος τον πατέρα μου Σάκη Σκούρτα στην Γραμμή τερματισμού να ζητωκραυγάζει και ταυτόχρονα να τρέμει από άγχος.

Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη όταν ο πατέρας μου με αγκάλιασε και μου είπε κόντεψα να πεθάνω, τώρα καταλαβαίνω τους δικούς μου ανθρώπους όταν έτρεχα.

Θωμάς Σκούρτας