Οι Ιστορίες του Γιάννη Κόλλια μέσα από τα μάτια του Σταμάτη Σταμπέλου (7ο Μέρος)

Ο Κόλλιας δεν θα πάρει τίτλο το 1993. Eίναι η χρόνια που το νερό ξαναμπαίνει στο αυλάκι, μετά τον περσινό τραυματισμό. Με ξενίζει λίγο που διαλέγει να αγωνιστεί στην F3. Παρακολουθώντας όμως τις ευγενείς μάχες που δίδονται και σε αυτό το μέτωπο μέχρι τα τέλη της σεζόν, βγάζω τον σκασμό και σταματάω τα παράπονα. Ναι οι μοτοσυκλέτες σε αυτή την κατηγορία μπορεί να μην είναι καθαρόαιμες racing αφού το όλο πράγμα στηρίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου πάνω σε μοτο παράγωγης NSR, κ. τ. λ. ‘’. Παρ όλα αυτά το θέαμα και η δόση αδρεναλίνης παραμένει ψηλά.

Ο Γιάννης προς το τέλος του πρωταθλήματος κάνει νίκες, ‘’16 και 17 Οκτωβρίου ‘’ στην Τρίπολη,
ενώ στους επόμενους αγώνες ‘’30 και 31 Οκτωβρίου ‘’ η ιστορία γράφει για πάρτη του μια πτώση ‘’ευτυχώς δίχως τραυματισμό ‘’ και μια δεύτερη καλύτερη θέσης στο βάθρο. Παράπονα από την πλευρά της κερκίδας δεν έχω μιας και μπορεί ο ίδιος να βρίσκεται εκτός διεκδίκησης τίτλου, όμως όλοι μας μέσα κι έξω από την κορδέλα των παντοκς συμφωνούμε πως πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της φουρνιάς κι έχουμε ακόμα πολλές ‘’ συγκινήσεις προς είσπραξης ‘’ από τον εν λόγο αναβάτη.

Στα highlights της χρονιάς δεν γίνεται να παραλείψω. 125 racing. Έτος 1993. Ο Αργυρής Στάμου επιβεβαιώνει τις ελπίδες των φίλων και παίρνει πρωτάθλημα Ελλάδας. Είναι ένας ήρεμος οδηγός, ορμώμενος από φοβερή φυσική ταχύτητα. Δίνει συνεχώς μάχες με πάθος, χωρίς παρωχημένες στρατηγικές σκοπιμότητας. Ένα διαμάντι στην κατηγορία επιτρέψτε μου. F3 Πρωταθλητής Ελλάδας, καθαρά και ξάστερα ο Ανδρέας ψυχογιός κι αν δούμε τις συμμέτοχες εδώ καταλαβαίνουμε το δύσκολο αυτής της κατηγορίας. ”Χ. Λιξουριωτατος” ”Β. Παπαδόπουλος”, ”Γιάννης Κόλλιας”, ”Δ. Τσουργιαννης”.

Στην γενική σούμα πάντως…κόβεται με το μαχαίρι η απαισιοδοξία στον αέρα, κυρίως για το τέλμα που αντιμετωπίζει ο χώρος των αγώνων. Παρ όλες τις υποσχέσεις των διοργανωτών δεν διαφαίνεται δυστυχώς ουσιαστική βελτίωσης σε κανέναν τομέα. Ενώ οι περισσότερο ρεαλιστές αρχίζουν ‘’αρχίζουμε ‘’ να συνειδητοποιούν πως μάλλον θα γεράσουμε πάνω στα τσιμέντα της Τρίπολης και Ρόδου, περιμένοντας καλύτερες μέρες ενώ στρίβουμε γονάτο στον ύπνο μας μέσα σε ασφαλής πίστες ευρωπαϊκών προδιαγραφών.. Βλέποντας τις συμμέτοχες σημειώνει κανείς πως κι αυτές έχουνε πάρει την κατηφόρα, ”μολις 10 στην F3”.

Στα 250 racing που φλέγονται, ο πολυπρωταθλητης Μ. Εμμανουηλίδης διανύει μια από τις κορυφές στην καριέρα του κι έχοντας εξτρά ‘’ώθησης –κίνητρο ‘’ μεσώ της πίεσης που του ασκεί ο Σ. Χριστοδούλου τρελαίνει τα χρονόμετρα αφού σταμάτα τους αναλογικούς μηχανισμούς στο εκπληκτικό ‘’58’ ’98 ‘’, νέο ρεκόρ κατηγορίας στις 16/10/1993.
Η χρόνια για τον Μιχάλη είναι γεμάτη νίκες με τα συνεχές σπασίματα ρεκόρ πίστας να γυρίζουν κεφάλια σε κάθε πέρασμα.

Στις λεπτομέρειες – κουτσομπολιά της χρονιάς αξίζει να αναφέρω. Ότι στον 6ο αγώνα των 125cc racing, ο Στάμου τρώει ποινή 1 λεπτό για άκυρη εκκίνησης κι έτσι κατατάσσεται στην ουρά της λίστας τερματισμού. Καπάκια όμως ο Γ. Τζωρτζοπουλος βγαίνει ανοιχτά και δηλώνει –παραδέχεται πως η τιμωρία του αντιπάλου είναι το λιγότερο τέρμα αυστηρή –άδικη.. Αυτό ενισχύει την συμπάθεια μου για τον ίδιο αλλά και το αθλητικό προφίλ του ‘’ΤΖΟ ‘’.

Φωτογραφία 1.
Είναι από το μέλλον. Γιάννης Κόλλιας, ” 19” Grid εκκίνησης στην Hungaroring πιστά κάπου έξω από την Βουδαπέστη. Μια μάχη που θα φέρει μια αξιόλογη 4η θέσης για τα ελληνικά χρώματα.
Φωτογραφία 2. Πρωταθλητής Ελλάδας Μ. Εμμανουηλίδης στρίβει σταθερά με την καυτή ανάσα Χριστοδούλου στον σβέρκο του..
Φωτογραφία 3.
Το έχω πει και σε άλλους Ευβοιώτες πρέπει να φταίει το νερό για την όλη τρελά.Πρωταθλητής Ελλάδας 1993 στα 125 racing, O Α. Στάμου δίχως αμφιβολίες και τρέχα γύρευε.

Σταμάτης Σταμπέλος