Οι Ιστορίες του Γιάννη Κόλλια μέσα από τα μάτια του Σταμάτη Σταμπέλου (10ο Μέρος)

Αμέσως μετά την λήξη των 125 racing. Τρίπολη 26/6/1994.
Οι κάμερες και τα μικρόφωνα πάνε κοντά στον νικητή Παπαγιάννη που βγάζει κράνος να πει 2 λόγια. Από τα μεγάφωνα ακούγεται η απλή-πικρή αλήθεια. ”Μια χαρά πολύ όμορφος αγώνας ήταν, αλλά να… για εμάς που πήγαμε Mugello, η Τρίπολη μας φαίνεται χωράφι παιδιά.”

Bλεποντας προσεκτικά τις μοτοσυκλέτες στην κατηγορία αμέσως μετά το σκέλος,
δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς, ότι η RS του Τζο είναι σε κατάσταση κοσμήματος, αψεγάδιαστη και είναι αρκετές φόρες και στο μέλλον σημείο αναφοράς τεχνολογικής αιχμής, ενώ παράλληλα βρίσκεται μέσα στις πιο σωστά κουρδισμένες κατασκευές του πρωταθλήματος.
Δεύτερη παρατήρησης είναι πως, το ΤΖ του Κόλλια φοράει διπλό μαξιλαράκι στο κάθισμα αναβάτη. Αργότερα μου εξήγησε ότι έφερνε περισσότερο βάρος στον εμπρός τροχό έτσι. Στο μέλλον το κολπάκι αυτό θα παραμείνει στις μοτοσυκλέτες του ίδιου ενώ το επόμενο 125 που θα αποκτήσει θα φοράει τριπλό μαξιλαράκι για κάθισμα οδηγού.

Οι κερκίδες δεν έχουν πολύ κόσμο κι αυτό οφείλεται στην μηδενική διαφήμιση του αγώνα. Ελπιδοφόρος είναι όμως ο αριθμός συμμετοχών στην κατηγορία 400 supersport (25 αναβάτες) με τον Αθ. Συνιώρη να κερδίζει πανάξια. Στα 250cc racing που πάντα με ενδιαφέρουν, ο Χριστοδούλου δίχως το μεγάλο αντίπαλο του Εμμανουηλίδη στην σχάρα της εκκίνησης παίρνει άνετα την Καρό πάνω σε Aprilia κλείνοντας στόματα σε όλους εμάς που δηλώναμε Ιαπωνεζόφιλοι και πιστεύαμε πως τα ιταλικά είναι δύστροπες μη-αξιόπιστες κατασκευές κατά την ρύθμιση και δεν έχουν ελπίδα σε ελληνικό έδαφος.

Μιλοντας με 2, 3, οδηγούς από τότε στα σήμερα, μαθαίνω ότι δεν έχουμε συνεχεία εκείνη την χρόνια κι έτσι δεν υπήρξε ολοκληρωμένο πρωτάθλημα. Τα Νούμερα στις μοτοσυκλέτες θα μείνουν ως είχαν από το 1993 κι όλοι μας ευχόμαστε το 1995 να είναι χρόνια ανανέωσης.

Φώτο 1: Από το μέλλον, 2015 Τρίπολη, 125 racing βάθρο. Πρώτος Αβραμόπουλος, δεύτερος Νότης Παπαπαύλου και τρίτος Γιάννης Κόλλιας που φέρει τα κλασικ Marlboro χρώματα στην φόρμα του.
Φώτο 2: Από το 1992. Έχουμε κονσέρτο ορχήστρας. Σταυρουλάκης, Παντελεάκης και Στάμου, on wet conditions.
Φώτο 3: Από το 1992. Εμμανουηλίδης δέχεται τις τελευταίες οδηγίες από τον Βασίλη Γεωργακόπουλο.

Πριν περάσουμε στην επόμενη σεζόν αξίζει να γραφτεί μια ιστορία που μοιάζει αστικός μύθος αλλά είναι επιβεβαιωμένη. Το 1993 σε αγώνα στα 250 ο Εμμανουηλίδης πατάει και σφηνώνει ενδιάμεσα σε εμπρός φτερό και καρίνα έναν πλαστικό κώνο. Ο αναβάτης συνέχισε έτσι χωρίς να κόψει ρυθμό για 2-3 γύρους μέχρι που ο κώνος λάσκαρε κι έπεσε στην άκρη της πίστας.

Σταμάτης Σταμπέλος