Οι Ιστορίες του Γιάννη Κόλλια μέσα από τα μάτια του Σταμάτη Σταμπέλου (1ο Μέρος)

Χάρτινοι Ήρωες, Γιάννης Κόλλιας (Μέρος 1ο)

Με τσίγκλησε χτες ο Βασίλης μου λέει “ρε Σταμάτη γράψε κάτι για Κόλλια” και ήταν αυτό το σπρώξιμο που χρειάζεται ένα rs που το έχεις απ’ όλα έτοιμο για να πάρει μπρος. Έτσι κοιτάζοντας στην καρδιά μέσα θυμήθηκα ότι ο τίτλος ήταν εκεί από χρόνια όμως δεν ξεκίναγα να πιάσω το μολύβι καθώς και κουρασμένος ένιωθα αλλά και το κεφάλαιο Γιάννης ήταν και είναι και θα είναι για εμέ βαρύ και ευαίσθητο. Θα δούμε λοιπόν μαζί τις καλύτερες στιγμές που γνωρίζω για τον Δάσκαλο αυτόν κι από τρίτες και τέταρτες κάμερες θα γραφτεί εδώ όχι μόνο τι έκανε και πως πέρασε στην ιστορία των αγώνων ο ίδιος αλλά και πως με «μας « επηρέασε και επιμετάλλωσε και δίδαξε την φουρνιά των 90S που μεγαλώναμε έχοντας τις αφίσες του και τα ροζ αποκόμματα από τις σελίδες περιοδικών μοτοσυκλέτας κολλημένα πάνω από εφηβικά μονά κρεββάτια μας .

Όμως εδώ ακριβώς ανοίγει την δικιά του παρένθεση ο Κόλλιας, πράττει και ζει και δείχνει σε όλους πως γίνεται να είσαι μέσα στους κορυφαίους αλλά παράλληλα να είσαι και η πρώτη επαφή για τους νεότερους

Σταμάτης Σταμπέλος

Ονομάζεται χάρτινος ήρωας όχι γιατί ήταν κάτι αδύναμο αλλά γιατί εκείνες τις μέρες χωρίς το internet στα σπιτικά , όλοι οι μικρότεροι παρακολουθούσαμε μέσα από μελάνι και χαρτί τις πορείες και την εξέλιξη τον αγαπημένων μας πιλότων . Στην πορεία μεγαλώνοντας κατάφερα να τον γνωρίσω κι από κοντά , αγόρασα το 2000 περίπου ένα παλαιότερο μηχανάκι του . Τον παρακολούθησα στα ξερά αεροδρόμια να δίνει τον δικό του αγώνα . Ο κύριος Γιάννης ποτέ του δεν με απογοήτευσε ούτε σαν πατρική φιγούρα των ελληνικών αγώνων ταχύτητας και πολύ παραπάνω κατά την φυσική επαφή .

Γιατί να διαλέξεις Γιάννη Κόλλια ως αγαπημένο οδηγό εκείνες τις ήμερες ?
Τα grid σκάγανε από κόσμο το ίδιο και τα πιτς οι αναβάτες έπρεπε να έχουν εκείνο το ιδιαίτερο μέταλλο ώστε να σταθούν όρθιοι στο κατά γενική ομολογία φτωχό πρωτάθλημα από πλευράς πιστών αλλά και συνθηκών διεξαγωγής . Το σύστημα δούλευε με τρόπο πολύ εσωστρεφείς και οι κλίκες ομάδων χορηγών- μηχανικών κράταγαν ακόμα εκείνο το άγριο παλιακό προφίλ τύπου “μέχρι εδώ παιδιά , καθήστε πιο πέρα , χαζεύτε αλλά μην πλησιάζετε” .

Οι φίλοι του σπορτ το γνωρίζαμε αυτό , δεν υπήρχε πρόβλημα. Όμως εδώ ακριβώς ανοίγει την δικιά του παρένθεση ο Κόλλιας, πράττει και ζει και δείχνει σε όλους πως γίνεται να είσαι μέσα στους κορυφαίους αλλά παράλληλα να είσαι και η πρώτη επαφή για τους νεότερους , αλλάζει με την πορεία του το στάτους προφίλ των οδηγών από μυθικά πλάσματα σε αγαπητούς απλούς ανθρώπους που έχουν την τρέλα για πίστα και δεν φοβούνται να μοιραστούν η να αγκαλιάσουν οποιοδήποτε παιδί είχε την ανάγκη να γνωρίσει από μέσα τον μεγάλο θίασο των αγώνων στην χώρα μας .

Σταμάτης Σταμπέλος

Μοίρασε το

Add your first comment to this post