Ο Μενέλαος Μερεμετσάκης αφήνει το δικό του στίγμα στην Ιστορία.

Νοέμβριος 1998

Η Ιστορία μου αναφέρεται στον τελευταίο μου γύρο ,στον τελευταίο Αγώνα στην πιστά της Ελασσόνας στη Κατερίνη, στον όποιο μόλις τερμάτιζα θα στεφόμουν Πρωταθλητής Ελλάδος για πρώτη μου φορά.

Εκείνη την ημέρα το κρύο και τα χιονιά έκαναν την προσπάθεια όλων των Αθλητών ακόμη πιο δύσκολη στην πιστά, καθώς οι μεγάλες ανηφόρες – κατηφόρες και ο αρκετά μεγάλος γύρος της πίστας έκανε πιο δύσκολη την ζωή μας. Για να κατακτήσω το Πρωτάθλημα ήθελα απλά μια 5η θέση σε μια σεζόν στην όποια είχα 9 σερί overall νίκες. Παρόλα αυτά το άγχος μου είχε χτυπήσει κόκκινο για την έκβαση του Αγώνα.

Ο Αγώνας ξεκίνησε και βρισκόμουν μέσα στους 3 πρώτους οδηγούς αλλά και με μεγάλη πίεση από τους αναβατές που μας κυνηγούσαν. Οι γύροι περνούσαν με αγωνιά και μεγάλη προσπάθεια και η διαχείριση των καταστάσεων λόγω των καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν με είχαν φέρει στο ζενίθ της προσπάθειας μου. Φτάνω στον τελευταίο μου γύρο.

Στρίβοντας στην τελευταία στροφή και βλέποντας την ταμπέλα 1 ΓΥΡΟΣ ξαφνικά ξεκίνησαν όλα, έκανα λάθη κόντευα να πέσω αρκετές φόρες αλλά το πιο σημαντικό ήταν οι σκέψεις που τρέχανε πιο γρήγορα από εμένα. Σκέψεις για το ποσά Πρωταθλήματα έχασα στο νήμα, είτε από μηχανικά προβλήματα είτε από σοβαρούς τραυματισμούς (Ρήξη νεφρού-Σπασίματα) κ.τ.λ αλλά και πόση προσπάθεια και κλάμα είχα ρίξει μέχρι να μπορέσω να φτάσω σε αυτό το σημείο, σε αυτόν τον Τελευταίο Μου Γύρο.

Ξαφνικά μέσα στην θολούρα του μυαλού μου στριβώ και βλέπω την Καρό Σημαία του Τερματισμού να πέφτει και γω να υποκλίνομαι όχι απλά σε μια Σημαία αλλά σε ένα σύμβολο επιβεβαίωσης όλων των προσπαθειών μου που με έφεραν ως την κορυφή της πυραμίδας.

Ήταν η οικογένεια μου, οι μηχανικοί μου αλλα και όλοι αυτοί που με πίστεψαν.

Τους ευχαριστώ όλους από καρδίας!!!! Είχα μεγάλη πίεση τότε, 18 χρόνια είχε η Θεσσαλονίκη να πάρει τίτλο, από το 1980.

Τελικά αυτός ο Τελευταίος Γύρος δεν ήταν προσωπική υπόθεση.