Μια στιγμή μια Ιστορία για τον Σάκη Βασιλόπουλο.

Τυμπάκι 1988. Δεύτερος γύρος για το Ελληνικό Πρωτάθλημα 80cc. Οδηγώ για το VGR team και δίνετε η εκκίνηση. Πριν κλείσει ο πρώτος γύρος πέφτω στο δεύτερο S στην είσοδο στο πίσω κομμάτι της πίστας, σηκώνομαι και κοιτάω να δω που είναι το μηχανάκι μου. Ο κριτής μου δείχνει που έχει χωθεί και τρέχω, το σηκώνω το σπρώχνω και ευτυχώς παίρνει εμπρός αμέσως. Αφού κάνω 2 γύρους να δω εάν είναι λειτουργικά εντάξει η μοτοσυκλέτα μου, βάζω το κεφάλι κάτω και συνεχίζω.

Τελευταίος Αγώνας εάν θυμάμαι καλά ήταν, 15 γύροι στα μέσα του Αγώνα άρχισα να κοιτάω στα πιτ μου στους δικούς μου οι οποίοι μου δείχνουν στην ταμπέλα FASTER. Ήδη είχα κάνει τον ταχύτερο γύρο και άρχισα να πιέζω πιο πολύ την μοτοσυκλέτα μου και εμένα τον ίδιο, με αποτέλεσμα να περάσω και τον Λεωνίδα Κωστακόντη που οδηγούσε τον Αγώνα.

Δεν μπόρεσα να απομακρυνθώ γιατί είχα στραβωμένο το δεξί κλιπ ον, σπασμένη τη μανέτα του φρένου, σπασμένο τον δεξιό μαρσπιές, σπασμένη τη ζελατίνα του faring και πόνο στον δεξί ώμο και ένα Λεωνίδα πολύ πεισματάρη. Ήταν κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Το άρθρο αυτό ας αφιερωθεί στον Λεωνίδα Κωστακόντη που δεν είναι πια μαζί μας εδώ και 27 χρόνια R.I.P my friend.

Σάκης Βασιλόπουλος