Μια Ιστορία που δίνει μαθήματα για μια εξαιρετική πορεία από τον Γιώργο Μπουρνιά.

Ξεκινώ την Ιστορία μου γράφοντας πρώτα για τους δυο ανθρώπους που είναι διπλά μου στην φωτογραφία τον Γιάννη Τόγελο και τον αδελφό του Μάκη Τόγελο μιας και ήταν και οι δυο δάσκαλοι και μέντορες μου εκείνη την εποχή και από τους καλύτερους φίλους μου μέχρι σήμερα.

Μαζί τους ξεκίνησα τους Αγώνες πρώτα με ένα Honda cb 750 την μηχανή της βόλτας μου. Κάποια στιγμή τους είπα ότι θα ήθελα να οδηγήσω μια Αγωνιστική μοτοσυκλέτα. Δεν άργησαν τα δυο αδέλφια να αγοράσουν ένα YAMAHA TZ 250 του 1975 με κάποιες αναβαθμίσεις.

Με μεγάλη μας χαρά βρεθήκαμε λοιπόν στην εκκίνηση του Αγώνα στην Ρόδο το 1980 έχοντας δραπετεύσει από την μονάδα μου μιας και τότε υπηρετούσα την Πατρίδα μας. Κάνοντας μια πολύ καλή εκκίνηση βρίσκομαι δεύτερος πίσω από τον Κώστα Παπαγεωργίου, βρισκόμαστε στο τρίτο γύρο και εξακολουθώ να είμαι δεύτερος πίσω από τον Κώστα. Φτάνοντας στην πίσω παρατεταμένη στροφή της πίστας πιέζω την μανέτα για να φρενάρω και αυτή παραμένει νεκρή, πανικός και μια μικρή έξοδο από την πιστά λόγο πλάτους του οδοστρώματος και είσοδο ξανά στην πιστά συνεχίζοντας τον Αγώνα χωρίς μπροστινό φρένο.

Εδώ θα παραθέσω το ρητό “ουδέν κακό αμιγές καλού” μιας και πιστεύω ότι η αναποδιά αυτή ήταν η αιτία να μάθω να οδηγώ Αγωνιστική δίχρονη μοτοσυκλέτα, κρατώντας μεγάλη ταχύτητα μέσα στην στροφή και έχοντας επιλέξει σωστή σχέση στο κιβώτιο για γρήγορη έξοδο.

Αποτέλεσμα μια πέμπτη θέση που για μένα ήταν σαν μια νίκη που θα θυμάμαι την υπόλοιπη ζωή μου.

Γιώργος Μπουρνιάς