APRILIA CHALLENGE γίνεται Ιστόρια από τον Βασίλη Μέη

APRILIA CHALLENGE Ήταν ό θεσμός του ενιαίου, πού τρέχαμε όλοι με τίς ίδιες μηχανές APRILIA RS 125. Τελευταίος αγώνας, Σέρρες εν έτη 2000 και κρίνεται το κύπελλο ανάμεσα σε εμένα και τον χαλκιδαίο και φίλο Λευτέρη Καδδιτη. Αυτός χρειάζεται μόνο την πρωτιά για να βγει κυπελλούχος ενώ εγώ είμαι λίγο πιο άνετος γιατί και με την δεύτερη θέση τον έπαιρνα τον πολυπόθητο τίτλο.

Με το ξεκίνημα του αγώνα ο Λευτέρης βάζει το κεφάλι κάτω και παλεύει να απομακρυνθεί από την αρχή, ενώ εγώ έχω χάσει τον αριθμό πόσες φορές έχω περάσει τον Κώστα Μαιτο και αντίστροφα, με αποτέλεσμα ο Καδδιτης να το εκμεταλλευτεί όλο αυτό και να έχει κάνει μια διαφορά 6,5 δευτερόλεπτα μπροστά μας. Εφτα γύρους πριν τον τερματισμό με πιάνει το άγχος γιατί δεν μπορώ να ξεφύγω από τον Μαιτο ο όποιος με ξαναπέρναγε σέ κάθε γύρο όταν βγαίναμε στην ευθεία, οπότε φτάνοντας να ρίξουμε γύρο σέ 2-3 πιο αργούς συναθλητές μας, παίρνω το ρίσκο στο τελευταίο εσακι που βγαίνουμε στην ευθεία και περνάω από την εσωτερική πάνω στο βιραζ και παραλίγο στο χώμα, με αποτέλεσμα ο Μαιτος να κλειστεί και να σιγουρέψω το πρωτάθλημα. Αλλά περνώντας από τον τερματισμό και βλέποντας τον Καδδιτη στα φρένα τής Κ1, και επειδή μέσα στην χρονιά είχα χάσει κάποιες σημαίες περνώντας με πριν τον τερματισμό βάζω το κεφάλι κάτω και σέ έξι γύρους που μου μένουν, και κάνοντας εκεί στο τελείωμα του αγώνα τους ταχύτερους γύρους, φτάνω τον Καδδιτη στα φρένα της Κ1 ,τον περνάω, και μετά από έναν εφιαλτικό και συνάμα αξέχαστο γύρο τερματίζω πρώτος και κυπελλούχος τού θεσμού.

Να σημειώσω ότι μετά τον αγώνα λυθήκανε τα τρία πρώτα μηχανάκια για έλεγχο και κατάλαβα γιατί είχα χάσει εκείνες τις νίκες στο νήμα του τερματισμού πάντα, αλλά η χαρά της νίκης και λόγω του τελειώματος της χρονιάς και χωρίς κάποια ένσταση από μεριάς μου τελειώσανε όλα καλά!!!

Βασίλης Μέης