Μια Ιστορία υπερηφάνειας για τους δικούς του ανθρώπους που στηρίζουν την προσπάθεια του Αλέξη Γεωργαντά.

Καλησπέρα σας και καλή χρονιά εύχομαι σε όλους. Θα προσπαθήσω να διαφοροποιηθώ λίγο και πιστεύω να τα καταφέρω μιας και δεν είναι το καλύτερο μου να γράφω και ακόμα πιο πολύ να παρουσιάζω στιγμές από το Αγωνιστικό Motocross.

Αρκετοί από εμάς τους Αθλητές έχουμε νιώσει την γλύκα της κατάκτηση μιας Καρό Σημαίας. Μια κατάκτηση που κρύβει πολύ κόπο, πολλές ώρες προπόνησης και μεγάλη προσήλωση στον στόχο. Σίγουρα για το κάθε Αθλητή βλέποντας την Σημαία να πέφτει μπροστά του σε όποια θέση και εάν έχει τερματίσει βλέπει αμέσως την προσωπική του επιβράβευση και τους κόπους του να αποφέρουν καρπούς.

Πόσες φορές έχουμε νιώσει ότι ήρθε η ώρα να αποχωρήσουμε ή σκεφτόμαστε ότι δεν βγάζει πουθενά όλο αυτό και ξενερώνουμε. Ίσως αρκετές. Κι όμως αυτή η Καρό Σημαία η κατάκτηση της ή και το μοναδικό λίκνισμα της σε κρατάει εκεί και κάθε φορά κάνει και πιο δυνατό το συναίσθημα να μείνεις σε αυτό που αγαπάς και να το πολεμήσεις. Πολλές φορές δεν είσαι μόνος…έχεις ανθρώπους που σε στηρίζουν που πιστεύουν στο δικό σου όνειρο και θέλουν να κάνεις αυτό το ταξίδι…μάλλον ταξιδεύουν και αυτοί μαζί σου…

Και με αυτά και με αυτά φτάνουμε στο 2019 στον τελευταίο Αγώνα της χρονιάς στο Λάκωμα Χαλκιδικής. Έτρεξα στον Αγώνα χωρίς πολύ άγχος μιας και το Πρωτάθλημα είχε κριθεί από προηγούμενο Αγώνα. Κατάφερα και πήρα 2 Καρό Σημαίες με πολύ καλή ψυχολογία ΑΛΛΑ αυτό που δεν θα ΞΕΧΑΣΩ ποτέ είναι αυτό που έζησα βγαίνοντας από το δεύτερο σκέλος… Οι γονείς μου, τα αδέρφια μου, οι φίλοι, η κοπέλα μου ΟΛΟΙ ήταν παρών περιμένοντας να γιορτάσουμε το Πρωτάθλημα μου που ήταν και δικό τους !!

ΕΚΕΙ όλοι μαζί στήνοντας ένα σκηνικό με σαμπάνιες και πυροτεχνήματα. Μια στιγμή που πότε μου δεν θα ξεχάσω και τους ευχαριστώ πολύ όλους. Το έζησα μια φορά ακόμα και σας ευχαριστώ πολύ.

Αλέξης Γεωργαντάς