Ο Τζιοβάνι (Γιώργος) Διαμαντής μας γυρίζει χρόνια πίσω με την Iστορία του γεμίζοντας μας αναμνήσεις.

Ο Αγώνας αυτός στην φωτογραφία είναι το 1979 για το Πρωτάθλημα Βορείου Ελλάδος όπου και στέφθηκα Πρωταθλητής. Το ίδιο αποτέλεσμα είχα και το 1978 μιας και είχα την χαρά να έχω 2 πολύ καλές Αγωνιστικά χρονιές. Η μοτοσυκλέτα μου είναι μια FANTIC 80cc φτιαγμένο όπως τα κάναμε τότε και βρισκόμαστε στην πίστα της Δράμας. Πολύ δουλεία καθημερινά για να βγουν τα έξοδα αν και είχα και μια μικρή βοήθεια από την οικογένεια μου.

Τον ελεύθερο χρόνο μου έκανα πολύ ποδήλατο και τρέξιμο στο βουνό και στην καλύτερη 4 φορές την εβδομάδα οδηγούσα. Είχα την χαρά να προπονούμαι παρέα με ένα πολύ καλό φίλο και πολύ καλό οδηγό τον Σταμάτη Εμμανουηλίδη με τον οποίο είμασταν και αντίπαλοι στα Πρωταθλήματα. Οδηγικά είχα και μεγάλη βοήθεια από τον Χρήστο Αραμπατζή. Στην μοτοσυκλέτα μου ότι περνούσε από το χέρι τα έφτιαχνα εγώ και στα δύσκολα πήγαινα στον μάστορα. Γεννημένος μεγαλωμένος στη Δράμα που την αγαπώ πολύ όσο και αυτή εμένα. Δύο αδέλφια σε μικρή ηλικία ξεκίνησαν να με φωνάζουν Τζιοβάνι, κάτι το οποίο δεν άργησε να μου μείνει και να με φωνάζουν ακόμα και οι συγγενείς έτσι.

Συνεχίζοντας μου έρχονται στο μυαλό διάφορα, όπως π.χ τα ρούχα που φορούσαμε στις προπονήσεις και στους Αγώνες τα οποία ήταν απλά αθλητικά όπως και απλές μπότες. Η μεταφορά μας σε προπόνηση ή Αγώνα εάν ήταν κοντά πηγαίναμε οδηγώντας την Αγωνιστική μοτοσυκλέτα. Τώρα εάν ήταν μακριά όποιος είχε φορτηγάκι με έπαιρνε μαζί του, αν και τις πιο πολλές φορές πηγαίναμε με το κλειστό φορτηγάκι του πατέρα του Σταμάτη.

Οι Αγώνες τότε στο Πρωτάθλημα Βορείου Ελλάδος ήταν στην Θεσσαλονίκη, Δράμα, Καβάλα και Σέρρες από 2 Αγώνες σε κάθε πόλη άρα 10 Αγώνες την χρονιά. Και για την ιστορία τότε έπρεπε να έχει δίπλωμα οδήγησης για να μπορέσεις να βγάλεις Αγωνιστική άδεια όπως και το Σάββατο στα χρονομετρημένα οι χρόνοι βγαίνανε με ρολόγια χειρός και στο Κυριακάτικο Αγώνα είχαμε να τρέξουμε 40 λεπτά και δύο γύρους. Στην φωτογραφία με την Καρό Σημαία είχα καταφέρει να ξεκολλήσω από νωρίς από τους υπόλοιπους Αθλητές εκτός του Σταμάτη ο οποίος με πίεζε αρκετά. Στο τέλος κατάφερα και πήρα την νίκη.

Θυμάμαι την πρώτη μου νίκη το 1978, έκανα να κοιμηθώ δύο νύκτες και φυσικά μετά έριξα πολύ προπόνηση για να καταφέρω να ξαναζήσω αυτό το συναίσθημα. Και τελειώνοντας θα ήθελα να πω στους νέους Αθλητές ότι στο Ελληνικό Μότοκροςς δεν υπάρχουν στάρ παρά μόνο Αθλητές οι οποίοι θα είναι αυτοί που με την συμπεριφορά τους θα βοηθήσουν από την θέση στην άνοδο του Αθλήματος.

Τζιοβάνι Διαμαντής.