Ο Σαράντης Κουφός ξεφυλλίζει για μια στιγμή το δικό του βιβλίο και μας δίνει την Ιστορία του.

Γυρνώντας αρκετά πίσω για να θυμηθώ τις πρώτες μου στιγμές με μηχανάκι, θυμήθηκα εμένα και τον πατέρα μου πάνω σε ένα pw50 γύρω στα 5 μου μέσα στο σπίτι να κάνω βόλτες από το μπαλκόνι στη κουζίνα , μετά στο σαλόνι ξανά και ξανά !

Απ’ όταν γεννήθηκα υπήρχε το pw στο σπίτι, το είχε πάρει ο πατέρας μου για τον αδερφό μου. Αμέσως μετά θυμάμαι τον πρώτο μου Αγώνα στην Παιανία με το pw και μετά στο supercross που μπαίναμε και κάναμε βόλτες. Λίγο αργότερα ο νονός μου, μου έφερε δώρο ένα ktm 50 και έκανα τις πρώτες μου προπονήσεις στις Αλυκές Αναβύσσου (όπου λάσπη ο Σαράντης πρώτος). Στην συνέχεια ήρθε το ktm 65cc και μετά από λίγο να και το Kawasaki 85cc.

Με το Kawasaki η πιο έντονη μνήμη που μου έχει μείνει είναι να (περνάω τον πατέρα μου στην προπόνηση στις Aλυκές) 12,13 χρόνων. Η συνέχεια μιας τελευταίας προσπέρασης ήταν να βγάλει το κράνος και με σοβαρό ύφος μου λέει “Εγώ μέχρι εδώ ήμουν δεν έχω να σου δείξω κάτι άλλο οδηγικά, τώρα θα ασχοληθώ μαζί σου να για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε, εγώ ας μην ξανά καβαλήσω”. Και έτσι έγινε, ήταν συνεχώς μαζί μου και δεν ξανά καβάλησε ποτέ.

Εκείνη την χρόνια έτρεξα τον πρώτο μου Αγώνα στην πίστα της Σπερχειάδας. Έπειτα από δυο χρόνια έφτασα να κατακτήσω στην κατηγορία μου δυο Κύπελλα Νοτίου Ελλάδος και η καλύτερη μου θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ήταν δεύτερος πίσω από τον Δημήτρη Κοντολλέτα. Συνέχισα έπειτα με λίγο Supercross με ένα Suzuki 85cc. Και επιτέλους έφτασε και η ώρα το 2010 της μεγάλης κατηγορίας με Suzuki 250. Πάντα προσπαθούσα να είμαι κοντά στους πρώτους μιας και δεν είχα την δύναμη να είμαι ένας από αυτούς και η αλήθεια είναι ότι τα κατάφερνα, πάντα και βρισκόμουν στην δεκάδα της τότε MX2.

Κάπου εκεί το 2012 ήρθε το Supercross με Kawasaki 250 ,υπέροχο συναίσθημα. Το 2014 ήρθε στα χέρια μου το Yamaha 250 αλλά για λίγο μιας και από ότι άρχισε να φαίνεται η διακοπή από τον Αγαπημένο αυτό χώρο πλησίαζε. Το 2018 βρέθηκα τυχαία με τον Κύριο Γαλάτη και μου έδωσε ένα TM144 για να τρέξω εκείνη την χρονιά. Ανάμεικτα συναισθήματα , ξεκίνησα από το 0 και Αγώνα με Αγώνα βρήκα τον ρυθμό μου ξανά.
Λίγο πριν την λήξη του Νοτίου Ελλάδος κρέμασα πλέον για τα καλά τα γάντια μου. Όμως όπως και να έχει έχω τις καλύτερες , τις πιο όμορφες και τις πιο λασπερές αναμνήσεις από τον χώρο του Motocross.

Δεν θα κρύψω ότι δυσκολεύτηκα να το γράψω να πω την αλήθεια, είναι τόσα πολλά που έχω ζήσει τόσα χρόνια γι’ αυτό προτίμησα να δώσω μια περίληψη από όλα αυτά. Όπως και να έχει σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να ακουστεί έστω και αυτή η ιστορία και που με κάνατε να θυμηθώ ωραίες μου στιγμές από τον χώρο του motocross. Άλλωστε απ’ ότι βλέπω μέσα στον χρόνο θα ξαναβρεθούμε και σίγουρα θα καταφέρω να δώσω μια πιο ολοκληρωμένη Ιστορία.

Σαράντης Κουφός