Ο Νίκος Λυρίου σε μια χρονιά απόλυτης κυριαρχίας

Πύργος 29-4-18. Είναι η μέρα των γενεθλίων μου. Κατάφερα και πήρα 2 Καρό Σημαίες. Ένα πολύ δυνατό Πρωτάθλημα με άξιους συναθλητές στην ΜΧ2 όπως ο Γεωργαντάς – Σάγμαλης – Ανδρέου – Ζούνης – Μπετίνης – Παπίλας. Η πιο πετυχημένη μου χρονιά μέχρι στιγμής με διαφορά. Κέρδισα όλα τα σκέλη του Πρωταθλήματος και σε μια χρονιά κουβάλησα στη πλάτη μου 14 Καρό Σημαίες.

Η κάθε μία είχε τη δική της Ιστορία. Ήξερα ότι ήμουν πολύ δυνατός και ότι θα κέρδιζα από οποία θέση και αν ξεκινούσα γιατί ήταν η χρονιά μου αναμφίβολα. Ποτέ δεν ήθελα να ακούω να μου λένε ότι θα κερδίσω πάλι, το θεωρούσα γρουσουζιά. Κάθε σκέλος ξεκινούσα με τον ίδιο σκοπό. Να πάρω την Καρό Σημαία. Πολύ προπόνηση, δυνατή ψυχολογία, αφοσίωση στον στόχο και άψογη συνεργασία Αθλητή-Μηχανικού του Πλακέτα Χαράλαμπου.

Το μυαλό μου ήταν στην επόμενη κατηγορία, μιας και ήθελα πολύ να αγωνιστώ σε αυτή. Η πρώτη και η τελευταία μου σκέψη στην σχάρα εκκίνησης ήταν να κερδίσω. Δεν με ένοιαζε να ρισκάρω ακόμη και το Πρωτάθλημα για να δω πρώτος την Καρό Σημαία. Στον Αγώνα της Χαλκίδας μάλιστα κόντεψα να χτυπήσω σοβαρά στα χρονομετρημένα του Σαββάτου, αφού για να καταφέρω να γράψω καλύτερο χρόνο ακόμη και από την ΜΧ1, είχα μια άσχημη πτώση με 5η ταχύτητα στη τελευταία ευθεία πριν τον τερματισμό. Είχα πάθει ελαφριά διάσειση και είχα μελανιές σε όλο μου το σώμα.

Την επόμενη μέρα όμως τα είχα ξεχάσει όλα και έκανα αυτό προσπαθούσα όλη τη χρονιά και δεν ήταν άλλο από το να αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις. Ήταν η ντόπα μου .Ναι ήθελα να κερδίζω. Είναι πάθος. Θες ξανά και ξανά να κερδίζεις. Είναι σαν ναρκωτικό η νίκη. Έχει μεγάλη γλυκά που για να τη γευτείς πρέπει να πιστέψεις στον εαυτό σου.

Λυρίου Νίκος