Ο Δημήτρης Μερεμετσάκης γυρίζει 21 χρόνια πίσω με μια Ιστορία στα χρώματα της νίκης.

Το 2001 η Yamaha μου εμπιστεύτηκε να οδηγήσω τη νέα τετράχρονη μοτοσυκλέτα για την χρονιά αυτή. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για το Ελληνικό Μοτοκρός μιας και όλες οι μοτοσυκλέτες ήταν δίχρονες και μόνο μια τετράχρονη την οποία θα οδηγούσα εγώ. Μπορώ να πω ότι με δυσκόλεψε αρκετά στους πρώτους Αγώνες. Έπρεπε να την συνηθίσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα και σε αυτό με βοήθησαν οι πολλές ώρες που περνούσα μαζί της.

Γρήγορα άρχισα να την οδηγώ πολύ καλά και να κάνω πολύ καλούς χρόνους στα δοκιμαστικά και στους Αγώνες. Στον δεύτερο Αγώνα του Πρωταθλήματος έγραψα τη δική μου ιστορία στο Ελληνικό Μοτοκρός. Κέρδισα τον τίτλο του πρώτου οδηγού με τετράχρονη μοτοσυκλέτα. Από εκεί και πέρα, σε ένα πολύ σκληρό Πρωτάθλημα με οδηγούς που δύσκολα μπορείς να συναγωνιστείς, καταφέρνω να βρίσκομαι συνεχώς στις πρώτες θέσεις. Βέβαια είχα τις αλλεπάλληλες αρνητικές κριτικές ότι κερδίζει το τετράχρονο και όχι εγώ. Αυτό φυσικά δεν με αποπροσανατόλισε μιας και ήξερα τι ήθελα να κάνω και έτσι με ασταμάτητη και σκληρή δουλειά, με παρουσία σε Αγώνες εντός και εκτός Ελλάδος και με συμμετοχές σε Αγώνες motard, είχα ως μοναδικό στόχο τη συνεχή βελτίωση μου.

Θα σας διηγηθώ λοιπόν, τη δική μου ιστορία, ένα γεγονός που έχει χαραχτεί στο μυαλό μου, όπως φυσικά και στο μυαλό των 5.000 θεατών που ήταν τότε εκεί. Ήμουν δεύτερος στο Πρωτάθλημα και ήμασταν στον προτελευταίο Αγώνα του Πρωταθλήματος. Ο Αγώνας θα γινόταν μέσα στην έδρα μου στον Γαλλικό ποταμό. Δόθηκε η εκκίνηση κι εγώ από το 1ο κιόλας σκέλος δεν είχα πραγματικά αντίπαλο. Οδηγούσα πολύ γρήγορα και σταθερά. Έτσι κέρδισα το 1ο σκέλος. Τώρα πάμε στο δεύτερο που εκεί άλλαξαν όλα. Στην εκκίνηση έφυγα πρώτος με διαφορά και μέσα σε λίγους γύρους έχω κάνει αρκετά μεγάλη διαφορά από τον 2ο οδηγό. Είχα πολύ καλή αίσθηση αλλά δυστυχώς σε ένα δύσκολο κομμάτι πέφτω. Σηκώνομαι και προσπαθώ να βάλω μπροστά το τετράχρονο Yamaha. Δεν έπαιρνε με τίποτα, συνεχώς έχανα θέσεις, πατούσα μανιβέλα τουλάχιστον 40 δευτερόλεπτα. Κάποια στιγμή παίρνει μπροστά και ξεκινάω.

Όλοι έχουν παγώσει, ο πατέρας μου και ο αδερφός μου δεν πίστευαν ότι θα μπορούσα να χάσω τέτοια νίκη. Ήμουν μόλις στην 9η θέση και έμεναν μόνο 10 λεπτά. Πραγματικά δεν ξέρω τι είχα πάθει, οδηγούσα σε έναν ξέφρενο ρυθμό σε κάθε γύρο που περνούσα κέρδιζα και μια θέση. Ο κόσμος άρχισε να με εμψυχώνει και με χειροκροτούσε συνεχώς σε κάθε στροφή. Κάποια στιγμή περίπου 2 γύρους πριν το τέλος του Αγώνα, έχω φτάσει στη 2η θέση και σε απόσταση αναπνοής από τον πρώτο οδηγό. Έμεινε ένας γύρος και πραγματικά ο κόσμος είχε μπει κυριολεκτικά μέσα στην πίστα. Δεν μπορούσα να βρω τα πατήματα μου για να οδηγήσω. Έτσι στα μέσα του γύρου πέρασα μπροστά. Δεν έχω λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα μου μόλις είδα την κάρο σημαία. Ότι καλύτερο μπορούσε να μου συμβεί εκείνη την ημέρα. Ευχαριστώ πολύ από καρδίας όλο τον κόσμο που με πίστεψε και με βοήθησε.

Δημήτρης Μερεμετσάκης