Γρήγορη Εύρεση
Ξεκίνησα τους Αγώνες το 1974 στα 17 μου χρόνια με την Ανάβαση της Ριτσώνας στην Χαλκίδα με ένα ZUNDAPP 100 cc. Ακολούθησε το 1975 με την Ανάβαση στο Διόνυσο με ένα τρικύλινδρο KAWASAKI 250cc. Την ίδια χρονιά έτρεξα και στην Ανάβαση της Πιτίτσας στην Πάτρα με το αγαπημένο ZUNDAPP 100cc. To 1977 μετά από μια επεισοδιακή απόδραση από το φυλάκιο στον Υμηττό όπου και υπηρετούσα και μέσα στο χιόνι που είχε ρίξει βρέθηκα με την ψυχή στο στόμα στο Τατόι να δηλώνω συμμετοχή για να τρέξω με ένα SUZUKI X7 250cc και με το τρικύλινδρο υδρόψυκτο διχρονάκι το SUZUKI CT 750cc.
Κάθε φορά στις απονομές με ψάχνανε γιατί ποτέ δεν με ενδιέφεραν οι θέσεις. Ζούσα για τις στιγμές που το παλεύαμε μέσα στην πίστα και ακόμα και τώρα τρελαίνομαι.
Γιάννης Κονταξάκης
Το 1977 έτρεξα στο Τατόι με ένα HONDA super four 400cc και το 1979 αγωνίζομαι στη Ρόδο με ένα SUZUKI T20 250 κυβικών. Το 1982 έτρεξα ένα YAMAHA 250 αρι LS και μάλιστα και στην κατηγορία NORMAL αλλά και στην RACING, απίστευτή διάθεση και αστέρευτη τρέλα. Σε ένα άλλο Αγώνα την ίδια χρονιά έτρεξα ένα HONDA CB 900cc (σκελετωμένο) Από 1983 ξεκινάω να τρέχω μόνο με SUZUKI(α) όπως εκείνο με σκελετό (Νικο Μπεικερ) των 1.100 κυβικών. Συνεχίζω και μάλιστα παίρνω και κάποιες Καρό Σημαίες με ένα SUZUKI GS 1000S και με ένα GSX 1100cc στρογγυλοφάναρο.
Το 1984 δεν είχα ησυχία με το GS 1000 S εξαφανιζόμουν στην κυριολεξία με ψάχνανε. Έβγαλα όλο το Πρωτάθλημα στην τρίτη η στη δεύτερη θέση. Το 1985 ήρθε και το ατίθασο SUZUKI RG 500Γ με το θηρίο έκανα πολύ προπόνηση και εάν θυμάμαι καλά βρέθηκα δεύτερος στο Πρωτάθλημα. 1986 άλλη μια χρονιά με SUZUKI και αυτή την φορά με ένα 1100 R. Εκεί έγινε κόλαση γιατί κανείς δεν πίστευε ότι θα το έστυβα τόσο πολύ το μηχανάκι και αυτή την χρονιά πήρα Πρωτάθλημα. Το 1987 είχα καταντήσει ο φόβος και ο τρόμος. Θυμάμαι τον Γιάννη Κονταξάκη να βοηθάει αρκετούς και οδηγικά και τεχνικά και σίγουρα δεν το παινεύομαι. Θυμάμαι ακόμα ότι τα οικονομικά όλων μας ήταν περιορισμένα και τα σπρώχναμε με πολύ κόπο.
Το 1987 είχα εκεί έξω στο δρόμο ένα πολύ δυνατό ατύχημα στις 11.09.1987 και θυμάμαι ότι στο Πρωτάθλημα βρισκόμουνα πολύ μπροστά και με τις απουσίες μου κατάφερα να βρεθώ τρίτος. Κάθε φορά στις απονομές με ψάχνανε γιατί ποτέ δεν με ενδιέφεραν οι θέσεις. Ζούσα για τις στιγμές που το παλεύαμε μέσα στην πίστα και ακόμα και τώρα τρελαίνομαι. Κάποια στιγμή σε μια απονομή έπιασα ένα Αγωνιζόμενο που ήταν λιγότερο τυχερός και του είπα να πάει στην θέση μου να βγάλει μια φωτογραφία με την Σημαία. Έτσι γιατί ο Κονταξάκης θα μας τρελάνει όλους. Το ατύχημα αυτό με έφερε πολύ πίσω αλλά Δόξα το Θεό είμαστε καλά και προχωράμε. Καλή συνέχεια με υγεία.
Add your first comment to this post