Η Άννα Αραμπατζή στην Ιστορία της δίνει μάχη με το δικό της χρονόμετρο

Η δική μου ιστορία δεν θα περιλαμβάνει Καρό Σημαία. Βλέπεις μου αρέσει πολύ το ταξίδι αλλά ο προορισμός κατ’ εμέ δεν αξίζει. Οδηγώ από 4 χρονών και έχοντας τρέξει κάποιους Αγώνες σαν πιτσιρίκι, πολύ νωρίς συνειδητοποίησα ότι τόσο το κόστος όσο και το ρίσκο να τραυματιστείς δεν συμβαδίζουν με τα ”οφέλη” (εκτός αν πας για χαβαλέ). Γι’αυτό λοιπόν και παρέμεινα στο ταξίδι το οποίο όμως απολαμβάνω μέχρι εκεί που δεν φαντάζεσται.

Λυπάμαι πολύ που ένα τόσο επικίνδυνο άθλημα δεν έχει την προσοχή που του αρμόζει και λυπάμαι ακόμη περισσότερο που οι κόποι των Αθλητών έχουν την ίδια τύχη.

Άννα Αραμπατζή

Περιμένω πως και πως να έρθει το Σαββατοκύριακο για να πάω προπόνηση. Κάθε φορά είναι μοναδική και φυσικά μια μάχη με το δικό μου χρονόμετρο. Άλλοτε ανακαλύπτω νέες τεχνικές, άλλοτε δοκιμάζω καινούριες γραμμές, όμως πάντα συζητάω με τους συναθλητές μου τι μπορώ ν’ αλλάξω για να βελτιωθώ. Όποιος νομίζει ότι επειδή δεν τρέχω Αγώνες δεν εξελίσσομαι γελιέται. Και η αλήθεια είναι ότι πέρα από τους Αναβάτες οι οποίοι συνεχώς εξελίσσονται, αναρωτιέμαι αν έχω δει κάποια βελτίωση στο άθλημα.

Κοντεύω να πατήσω τα 30 και η μόνη “αναβάθμιση” που υπήρξε σε Αγώνα ήταν αφού χάθηκε μια ζωή. Λυπάμαι πολύ που ένα τόσο επικίνδυνο Άθλημα δεν έχει την ανάλογη προσοχή και την φροντίδα που του αρμόζει και λυπάμαι ακόμη περισσότερο που οι κόποι των Αθλητών έχουν την ίδια τύχη.

ΥΓ. Η νέα γενιά έρχεται πολύ δυναμικά. Μην πάει κι αυτή χαμένη…

Άννα Αραμπατζή