Ο Θανάσης Αργυρόπουλος μας ταξιδεύει με την δική του Ιστορία

Αρχές του 1996 με άλλους δύο φίλους, φορτώσαμε τεμαχισμένες τις δυο ΜΧ Μοτοσυκλέτες μας σε ένα μικρό βανάκι με προορισμό τη βόρεια Γαλλία. Ο τρίτος της παρέας σε χρέη μηχανικού. Η δική Μοτοσυκλέτα ήταν το κουρασμένο μου RM της περασμένης χρονιάς, που είχε στην πλάτη του 42 αγώνες Εντούρο, Μοτοκρός, Σκραμπλ. Βέβαια μου είχε σταθεί ακλόνητο όλη την περασμένη χρόνια, αφού μαζί του κέρδισα δυο Πρωταθλήματα ταυτόχρονα, Εντούρο και Σκραμπλ. Το Kawasaki ΚΧ του Χρήστου σχεδόν καινούριο και πολύ πιο δυνατό!

Ο προορισμός ήταν το Touquet. Στην πόλη αυτή, από το 1975 γίνεται ένας από τους δυσκολότερους Αγώνες αντοχής. Παίρνουν μέρος μεγάλα ονόματα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Μοτοκρός και Εντούρο και πάρα μα πάρα πολλοί χομπίστες που πάνε μόνο και μόνο να κάνουν έστω ένα γύρο…..στην παχιά κ δύσκολη άμμο, στη διάσημη παραλία του παγωμένου για την εποχή Touquet…!

Αφήσαμε πίσω μας το λιμάνι των Πατρών με προορισμό την Αγκόνα, που από εκεί και μετά είχαμε δυο μέρες ταξίδι στην παγωμένη Ευρώπη έως τον προορισμό μας…ταξίδι χωρίς απρόοπτα ευτυχώς.
Φτάσαμε στο Touquet και ας πούμε εύκολα βρήκαμε το ξενοδοχείο Θάλασσα!!!
Με μεγάλη δυσκολία προσαρμοστήκαμε στις χαμηλές θερμοκρασίες….με το βασικότερο πρόβλημα μας….πως θα ρυθμίσουμε τις Μοτοσυκλέτες μετά το δέσιμο φυσικά, μιας και τις είχαμε τεμαχισμένες για να χωρέσουν στο βαν! Έλα μου όμως που σηκώσαμε τα μανίκια και πιάσαμε γρήγορα δουλειά…ας κάναμε κι αλλιώς.

Όλα έτοιμα Κυριακή πρωί και με το μπαμ του κανονιού, ξεχύθηκαμε καμία 800αρια Μοτοσυκλέτες στα εφτά χιλιόμετρα ατελείωτης ευθείας της εκκίνησης!!!
Στους πρώτους πενήντα έστριψε ο Χρήστος αλλά δεν μπόρεσε να κρατήσει τον ταχύτατο ρυθμό των πρώτων με αποτέλεσμα να φύγει με ελικόπτερο για την εντατική!!Ευτυχώς μετά από δυο μέρες ήταν καλά! Με μώλωπες και πολλά νεύρα!!!

Το RMακι μου με το ζόρι να φτάσει τα 140χιλ στην ευθεία…και στην πρώτη ανηφόρα, στο φημισμένο (χωνί) της διαδρομής!!!!Καμία 250αρια ο ένας πάνω στον άλλο!!! (Δες φωτό ). Από εκεί και μετά μπόρεσα να πιάσω ένα καλό ρυθμό μέσα στα βαθιά λούκια και στα ατελείωτα άλματα-σαμάρια της πίστας.
Για λίγους γύρους όλα καλά, μέχρι που στην μεγάλη ευθεία το RMακι μου έσβησε για πάντα …
Στον Αγώνα αυτό παρέλειψα να σας πώ…ότι αν καταφέρεις να κανείς έστω και ένα γύρο, είσαι μέσα στους τερματίσαντες !
Πέραν λοιπόν από την μεγάλη εμπειρία που περισυλλέξαμε από τον πρώτο Αγώνα στην Ευρώπη, αυτό που κατάλαβα με όλα όσα είδα ήταν ότι είχα πολύ δρόμο μπροστά μου για να θεωρήσω τον εαυτό μου Οδηγό Αγώνων με κάποιο επίπεδο.

Και κλείνουμε με την υπόσχεση ότι…..
Στην επόμενη ανάρτηση μου θα σας πω την εμπειρία μου από το Παγκόσμιο στην Ιταλία την ίδια χρόνια, που συμμετείχα παρέα και με άλλους αστέρες του Πανελλήνιου Εντούρο. 

Θανάσης Αργυρόπουλος