Ο Γιώργος Πασσάς με μια Ιστορία που κρίθηκε σε μια άσχημη στιγμή.

Ρόδος το 1982 και στον δεύτερο μου Αγώνα μου με Ducati 750 GT και στις δοκιμές έχω τον δεύτερο χρόνο με πρώτο τον Βασίλη Γεωργακόπουλο με Yamaha 750. Οι συμμετοχές αριθμούν τις 35 και δίνεται η εκκίνηση.

Στον προ τελευταίο γύρο και ενώ δεν έχανα με τίποτα ένας συναθλητής μου μετά από μια έξοδο που είχε στην Κ1 αποφασίζει να ξαναμπεί στην πίστα, την ώρα που περνάω εγώ κλείνοντας μου τον διάδρομο, φρενάρω δυνατά και η πτώση είναι αναπόφευκτη.

Γιώργος Πασσάς

Ο Γεωργακόπουλος φεύγει μπροστά και τον ακολουθώ, όσο μπορεί να ακολουθήσει ένα Ducati 750 ένα Yamaha 750 Racing και στον τρίτο γύρο με περνάει ο Κώστας Παπαγεωργίου με Kawasaki 1000. Στον τέταρτο γύρο πέφτει ο Γεωργακόπουλος και μένω με τον Παπαγεωργίου να τον κυνηγώ από κοντά. Πολύ πίεση και οι τρείς μας στις μοτοσυκλέτες και το μυαλό να προσπαθεί να βρει την κατάλληλη στιγμή.

Στον όγδοο γύρο το θυμάμαι σαν τώρα πέφτει και ο Παπαγεωργίου και μένω μόνος πρώτος ακολουθούμενος από τον Ρούλη Παπαγεωργίου με Kawasaki 1000, αλλά με μια ευθεία διαφορά. Στον προ τελευταίο γύρο και ενώ δεν έχανα με τίποτα ένας συναθλητής μου μετά από μια έξοδο που είχε στην Κ1 αποφασίζει να ξαναμπεί στην πίστα, την ώρα που περνάω εγώ κλείνοντας μου τον διάδρομο, φρενάρω δυνατά και η πτώση είναι αναπόφευκτη.

Μια εξάρθρωση ωμοπλάτης και ένα κάταγμα στην κλείδα είναι το αποτέλεσμα και ο Αγώνας δίνεται απλόχερα στον Ρούλη. Ο πιο αδικοχαμένος Αγώνας της Αγωνιστικής μου καριέρας.

Γιώργος Πασσάς