Ο Γιώργος Παρασκευάς ανοίγει το δικό του συρτάρι και μας δίνει ένα κομμάτι της Ιστορίας του.

Σίγουρα μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια που ζήσαμε και εξακολουθούμε να ζούμε έχουν συμβεί πολλά με το καθένα του να είναι ξεχωριστό. Εμένα μέσα μου και αυτό ίσως να το κρατάει ζεστό στην ανάμνηση μου λόγω χαρακτήρα μου έχει μείνει η παρακάτω έντονη ιστορία. Ναι από τις καλύτερες στιγμές μου θυμάμαι ήταν με ένα Suzuki RMZ450. Εύκολο, γρήγορο και όχι πολύ δυνατό αλλά εξαιρετικά ευέλικτο. Πραγματικά ένα διαμάντι που στήθηκε μέσα σε 27 ημέρες και ξοδεύθηκαν πάνω από 15.000 ευρώ για ένα και μόνο σκοπό που δεν ήταν άλλος από το να προλάβουμε τον Αγώνα.

Μόλις το ακούει ο Τάσος μου λέει ” το ξεχνάς αμέσως θα ξανά τρέξεις, βοήθησε με να αγοράσουμε ένα κιτρινάκι και θα το φτιάξουμε να το τρέξεις ” Με αυτά και με αυτά ψήθηκα και δεν το μετάνιωσα ποτέ.

Γιώργος Παρασκευάς

Η Ιστορία μου με αυτή την μοτοσυκλέτα ξεκίνησε μια εβδομάδα μετά τον πρώτο Αγώνα στα Μέγαρα όπου και πούλησα το Husqy που είχα θέλοντας να κρατήσω την απόφαση που είχα πάρει να μην ξανά αγωνιστώ και ασχοληθώ με διάφορα πραγματάκια που με απασχολούσαν. Την απόφαση την ανακοίνωσα και στο μηχανικό μου τον Τάσο Στρόφαλη. Μόλις το ακούει ο Τάσος μου λέει ” το ξεχνάς αμέσως θα ξανά τρέξεις, βοήθησε με να αγοράσουμε ένα κιτρινάκι και θα το φτιάξουμε να το τρέξεις ” Με αυτά και με αυτά ψήθηκα και δεν το μετάνιωσα ποτέ.

Και ξεκινάει ένας Αγώνας δρόμου να στήσουμε σε τόσες λίγες ημέρες ένα καλό δίτροχο μην έχοντας καν το δίτροχο. Αγοράζουμε την μοτοσυκλέτα και ξεκινάμε φουλ λύσιμο μέχρι τον σκελετό. Οι παραγγελίες στους προμηθευτές μας πάνε σύννεφο ζάντες, εξατμίσεις, φρένα, αναρτήσεις μονόδρομο, πλάκες, υλικά βελτίωσης κινητήρα και ότι άλλο μας έλειπε. Πέμπτη μια εβδομάδα πριν τον Αγώνα κατεβαίνουμε στην Σπάρτη και κάνουμε την προπόνηση μας. Την Κυριακή όμως πέφτω και ραγίζω τον αριστερό μου καρπό. Πάνε όλα στράφι άραγε?

Μια βδομάδα μετά σκάμε στα Μέγαρα και φέρνουμε τρίτο χρόνο και μια τρίτη θέση στο πρώτο σκέλος και μια 5η στο δεύτερο σκέλος μιας και στην προσπάθεια μου για μια καλύτερη απόδοση και κυνηγώντας την 1η θέση, ήρθε ένα high το οποίο γλίτωσα αλλά ήρθε και έσκασε πάνω μου ο Παπασταύρου και από το τζαρτζάρισμα πόνεσα τόσο πολύ στον ραγισμένο καρπό μου που δάκρυσα μέσα στο κράνος. Τα καταφέραμε όπως και να έχει παρέα με τον μηχανικό μου και κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε και ζήσαμε έναν από τους καλυτέρους Αγώνες της ζωής μας.

Γιώργος Παρασκευάς