Ο Βασίλης Ζαχαρίου βάζει την Καρό Σημαία στην πλάτη του μετά από έναν απολαυστικό Αγώνα.

Μotocross μια λέξη χιλιάδες συναισθήματα.
Το motocross για μένα και για όσους ασχολούνται με τους Αγώνες είναι τρόπος ζωής δεν είναι απλά ένα χόμπι που κάνουμε την Κυριακή.
Όλος ο χρόνος σου αφιερώνεται σε αυτό χωρίς να σου μένει μυαλό για κάτι άλλο.
Γυμναστική,τρέξιμο,ποδήλατο,διατροφή,προπόνηση,πλύσιμο,συντήρηση Μοτοσυκλέτας, προετοιμασία Αγώνα, άγχος, ταξίδι, δοκιμαστικά, Αγώνας, αποτέλεσμα, κούραση, επιστροφή και όλα ξανά από την αρχή.

Για εμένα αυτά ήταν νορμάλ γιατί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου θυμάμαι το motocross μέσα από τους Αγώνες του Πατέρα μου.
Ασχολήθηκα με τους Αγώνες από το 1996 τότε που ξεκίνησαν τα πρώτα Πρωταθλήματα mini-junior στην Ελλάδα μέχρι και το 2010 τρέχοντας σε ότι Αγώνα μπορούσα να συμμετάσχω από Φιλικό μέχρι Παγκόσμιο.
Η καλύτερη στιγμή στην πορεία μου ήταν το Σεπτέμβριο του 2004.
Εκείνη τη χρονιά ήμουν για πρώτη χρονιά Αναβάτης της ΚΤΜ ΕΛΛΗΝΜΟΤΟ και στο πρώτο εξάμηνο της χρονιάς δεν ανέβηκα καθόλου στο βάθρο σε κανένα σκέλος.
Στις διακοπές του καλοκαιριού ανεβαίνουμε με τον Πατέρα μου στο Βέλγιο για προετοιμασία σχεδόν 2 μήνες και γυρνάμε μια εβδομάδα πριν τον πρώτο Αγώνα στα Τρίκαλα.
Ήμουν σε πάρα πολύ καλή φυσική κατάσταση αλλα στο μυαλό μου δεν υπήρχε ακόμα η σκέψη οτι μπορώ να κερδίσω ενα σκέλος με τόσο μεγάλο ανταγωνισμό.
Στο πρώτο σκέλος λοιπόν στηνόμαστε στην μπάρα εκκίνησης με πάρα πολλές συμμετοχές,πέφτει η μπάρα και για κάποιο λόγο στρίβω πρώτος στην στροφή για πρώτη φορα στη ζωή μου.
Μοναδικό συναίσθημα, τα έχω χάσει αλλά από συνήθεια ανοίγω το γκάζι και οδηγώ όσο πιο γρήγορα μπορώ αλλά έχοντας στο μυαλό μου ότι αυτό θα κρατήσει για λίγους γύρους μόνο περιμένοντας ότι τα μεγάλα φαβορί εκείνης της χρονιάς θα με περάσουν ως συνήθως. Οι γύροι περνούσαν και μέσα μου έλεγα “τώρα με φτάνουν όπου να ‘ναι θα με περάσουν” και το γκάζι εκεί κολλημένο.
Με το τώρα και το ύστερα βγήκε η πινακίδα 2 γύρων και εκείνη την στιγμή κατάλαβα ότι κανένας δεν μπορούσε να με περάσει πλέον σε εκείνο το σκέλος.
Κάνοντας δυο σίγουρους τελευταίους γύρους πήρα εκείνη την πρώτη μου ΚΑΡΟ ΣΗΜΑΙΑ στα 125cc σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Για την ιστορία εκείνη την χρονιά τερμάτισα 3ος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κάτι πολύ σημαντικό για εμένα.
Αυτή ήταν η δική μου ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΡΟ ΣΗΜΑΙΑΣ και πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές Ιστορίες από πολλούς Άξιους Αθλητές και ας μην έβαλαν την Καρό Σημαία στην πλάτη.

Βασίλης Ζαχαρίου.