Μια Ιστορία του Μιχάλη Παναγιωτόπουλου με 40 βαθμούς και μια Καρό Σημαία στη πλάτη.

Έφτασε πάλι η στιγμή που εγώ παρέα με την μοτοσυκλέτα μου είμαστε πίσω από την μπάρα της εκκίνησης…απίστευτο συναίσθημα και νιώθω περίεργα…!! Πολύ περίεργα. Γυρίζω το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά να δω τους συναθλητές μου…”Ουφ πολύ δουλειά έχουμε εδώ πέρα με όλους αυτούς…χαχαχα”.

Ξέρω ποιος είμαι και τι μπορώ να κάνω και φυσικά ξέρω ότι βρίσκονται ανάμεσα μου μεγάλοι Αθλητές της κατηγορίας. Χαριτολογώντας ακούω από πίσω μου ένα μηχανικό να λέει…”Μιχαλάκη έχω ποντάρει ότι θα τους πάρεις την εκκίνηση”. Με πιάνει ένας φόβος και σκέφτομαι κατευθείαν ότι σήμερα δεν είμαι αυτός ο *Μιχαλάκης* που έχει ποντάρει και στο παρελθόν.

Οι 2 πρώτες στροφές στην πίστα της Αρχαίας Ολυμπίας είναι πολύ σημαντικές και επικίνδυνες για πτώση. Όλα ξεκίνησαν ας πούμε καλά και οι 4 πρώτοι Αθλητές φύγανε μπροστά για να κάνουν τον δικό τους Αγώνα. Όπως σας είπα ξέρω ποιος είμαι και αυτή την φορά είπα από μέσα μου ”ΚΑΝΤΟ ΣΩΣΤΑ”, δεν υπάρχει λόγος για υπερβολές και λάθος εκτιμήσεις όπως συνήθιζα να κάνω στο παρελθόν. Κατά την διάρκεια του Αγώνα υπήρξαν κάποιες πτώσεις και αυτό με φόβισε πιο πολύ. Περιμένοντας πως και πως να δω την Καρό Σημαία γινότανε όλο και πιο αγχωτικό γιατί το Σάββατο στον Αγώνα κατάταξης είχα μια ατυχία στα τελευταία 30 μέτρα πριν τερματίσω…. αυτήν την φορά δεν έπρεπε και δεν ήθελα να συμβεί…ΗΘΕΛΑ να ΤΕΡΜΑΤΙΣΩ και να δω ΧΑΜΟΓΕΛΑ. Και έτσι έγινε.

Περίεργα συναισθήματα μετά από τόσα χρόνια. Κάναμε έναν πολύ καλό Αγώνα χωρίς υπερβολές και λάθη. Αυτός ο Γύρος του Θριάμβου δεν ήθελα να τελειώσει ποτέ. Με 40 βαθμούς στο θερμόμετρο και μια Καρό Σημαία στη πλάτη. Είχαμε μια καλή εμφάνιση και θα προσπαθήσουμε αυτό να συμβεί και στους επόμενους Αγώνες. 2 πρώτες θέσεις στην ΜΧ300 και 2 πέμπτες στην ΜΧ1. Φύγαμε από τον Αγώνα στην Αρχαία Ολυμπία με χαμόγελα. Αυτό μας είχε λείψει πραγματικά πάρα πολύ.

MOTO-PURSANG MIKE61

Μιχάλης Παναγιωτόπουλος