Η Ιστορία του Βασίλη Πακαταρίδη γεμάτη σημαντικές συμπτώσεις.

Η σημαντικότερη χρόνια για εμένα ήταν το 2017 που πήρα την απόφαση να ακολουθήσω το Πρωτάθλημα motocross στην κατηγορία open.

Καλησπέρα στην ομάδα επειδή δεν ξέρω τι να πρώτο γράψω για τις στιγμές που έζησα όλα τα χρόνια που Αγωνίζομαι θα σας πω ότι όλοι οι Αγώνες που έτρεξα ήταν ξεχωριστοί και ο καθένας από αυτούς έχει την δική του Ιστορία με καλές και δυνατές εμπειρίες.

Ήταν η πρώτη νύχτα στη ζωή μου που δεν έκλεισα μάτι…Αυτό κράτησε μέχρι που στηθήκαμε στην μπάρα εκκίνησης. Τελικά μάλλον στάθηκα πιο τυχερός η ίσως πιο ψύχραιμος και κέρδισα την τελευταία Καρό Σημαία και το πολυπόθητο Πρωτάθλημα.

Βασίλης Πακαταρίδης

Έτρεχα σε Αγώνες στο Βορείου Ελλάδος περισσότερο και σε κάποια Πανελλήνια Πρωταθλήματα motocross και scramble. Η σημαντικότερη χρόνια για εμένα ήταν το 2017 που πήρα την απόφαση να ακολουθήσω το Πρωτάθλημα motocross στην κατηγορία open. Αυτός που με ώθησε και έκανε την επιθυμία μου πιο ισχυρή ήταν ο Γιάννης Μπαξεβάνης από την Καβάλα και έτσι είχαμε φτιάξει το Μπαξεβάνης team. Η φιλοξενία κάτω από την τέντα της Yamaha Racing Hellas απογείωσε τον ενθουσιασμό μου.

Το Πρωτάθλημα ξεκινούσε από τα Γιαννιτσά και ο στόχος μου ήταν το Πρωτάθλημα. Εκείνη την χρονιά το κάθε σκέλος ήταν δυνατό και γεμάτο άγχος γιατί είχα να αντιμετωπίσω τον Πρωταθλητή της κατηγορίας που ήταν ο Σταμάτης Δημολιάνης ο οποίος με κέρδιζε στα σκέλη του Σαββάτου και τον κέρδιζα στα σκέλη της Κυριακής. Το άγχος ήταν πολύ και όταν γυρνούσα σπίτι δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο από τον επόμενο Αγώνα. Οι θέσεις μας σε όλο το Πρωτάθλημα ήταν καρμπόν και κάθε Καρό Σημαία που κέρδιζα είχε μεγαλύτερη αξία για μένα από οτιδήποτε άλλο.

Ο καλύτερος Αγώνας εκείνης της χρονιάς για μένα και για όλους μας πιστεύω ήταν στο Αργός που αλλάξαμε την πρώτη θέση πολλές φορές και στον τελευταίο γύρο ενώ βρισκόμουν στην πρώτη θέση ένα γλίστρημα μου στέρησε την πρώτη θέση του αγώνα και το overall. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι τον τελευταίο Αγώνα που ήταν στην Πτολεμαΐδα σε μια πίστα που μου αρέσει πολύ. Η προετοιμασία σε κατάλληλο έδαφος με έκανε πιο σίγουρο από ποτέ. Όμως ο Αγώνας άλλαξε και πήγε πάλι στα Γιαννιτσά από εκεί που είχαμε ξεκινήσει.

Στο Πρωτάθλημα είμαι μπροστά με 3 βαθμούς….και χάνω το σκέλος του Σαββάτου και είμαστε με έναν Αγώνα και 40 βαθμούς θερμοκρασία . Ήταν η πρώτη νύχτα στη ζωή μου που δεν έκλεισα μάτι…Αυτό κράτησε μέχρι που στηθήκαμε στην μπάρα εκκίνησης. Τελικά μάλλον στάθηκα πιο τυχερός η ίσως πιο ψύχραιμος και κέρδισα την τελευταία Καρό Σημαία και το πολυπόθητο Πρωτάθλημα. Ακόμα ψάχνω να βρω αν ήταν καλό ή κακό όλο αυτό που έζησα τότε αλλά όπως και να έχει το ευχαριστήθηκα όπως και όλος ο κόσμος θέλω να πιστεύω.

Βασίλης Πακαταρίδης

Μοίρασε το

Add your first comment to this post