Ο Δημήτρης Χελιώτης μας ξεφυλλίζει την δική του Ιστορία

Η Ιστορία μου μοιάζει τόσο απλή αλλά και τόσο σύνθετη παράλληλα. Από μικρή ηλικία μου δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσω από κοντά Αγώνα ΜΧ μιας και πολύ κοντά στην γενέτειρα μου υπήρχε μια Πίστα που φιλοξενούσε τότε και Αγώνες Πρωταθλήματος. Από την πρώτη στιγμή εκστασιάστηκα με αυτό που είδα και είπα πως κάποια στιγμή θα το κάνω και εγώ αυτό. Μετέπειτα απέκτησα το πρώτο μου μηχανάκι ένα Honda C50 και με αυτό γύρισα στην κυριολεξία όλη την Ελλάδα. Μέσα σε όλα αυτά κάποια στιγμή με το 50αράκι μου έφτασα στη Λάρισα προκειμένου να δω την μεγάλη μάχη μεταξύ Ευθυμίου και Ραγκέλοφ για το Ελληνοβουλγαρικό ΜΧ της εποχής.

Έτσι το φευγιό, η ηρεμία, η απόλαυση, οι μυρωδιές και το να νιώθεις στο πετσί σου τα πάντα έγινε για εμένα τρόπος ζωής. Όλα αυτά που σου προσφέρει αυτό το αντικείμενο που ακούει στο όνομα μοτοσυκλέτα με έκαναν στην κυριολεξία να το ερωτευτώ. Στα 18 μου χρόνια αποκτώ την καλύτερη μοτοσυκλέτα που γεύτηκα ποτέ, ένα ΧΤ600 του 1984 και πλέον με μια πολλή δυνατή παρέα τον Πάνο τον Γιώργο και αρκετούς άλλους οργώνουμε όλη την Ελλάδα και οι πρώτες επίσης εξορμήσεις στο εξωτερικό είναι γεγονός. Τουρκία, Ισραήλ, Ολλανδία, Βέλγιο, Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία, Ιταλία κ.λπ. ήταν κάποιοι από τους προορισμούς οι οποίοι συνδυάστηκαν με την τότε εκδοχή δεν κάνω διακοπές στην Ελλάδα μιας και αυτό μπορώ να το κάνω ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Και συνεχίζοντας με αναβολές λόγω σπουδών και με το στρατιωτικό μετέπειτα και σε προχωρημένη ηλικία λόγω και κάποιων προσωπικών επιλογών γνωρίζω τον Μαγικό Κόσμο των Αγώνων επιτέλους. Και είμαι ακόμη εκεί μετά από τόσα χρόνια υποστηρίζοντας τους από κάθε πτυχή. Αναβάτης, Μηχανικός, Ιδιοκτήτης Ομάδας, Υπεύθυνος Ομάδας και δαπανώντας άπειρα χρήματα. χρόνο. κόπο. θέτοντας τον εαυτό μου και σε διαρκή κίνδυνο, πολλές φορές με όχι και την καλύτερη κατάληξη. Και εάν ερωτηθώ ‘‘Γιατί επιμένω;; Γιατί συνεχίζω να το κάνω;; Γιατί εξακολουθεί να μου αρέσει τόσο πολύ;;” Η απάντηση μου πολύ απλά θα είναι η αλήθεια. ”Γιατί στους Αγώνες δεν υπάρχουν ψέματα, σβήνουν τα φώτα πέφτει η μπάρα ή ο αφέτης της ειδικής σηκώνει το σημαιάκι και λέει παρακαλώ περάστε και εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα. Τα υπόλοιπα είναι απλά βαρετά για εμένα και συνηθισμένα μιας και μπορεί να τα κάνει ο οποιοσδήποτε και το πιο εύκολο πράγμα στην χώρα του στιγμιαίου καφέ των 5 ωρών και βάλε είναι να λέμε διάφορα, πολλά εξ αυτών να είναι μύθοι και ψέματα.”

Μοτοσυκλέτα λοιπόν για πάντα, για όλα αυτά που σου προσφέρει χωρίς να ζητά καν αντάλλαγμα και αγώνες έως τέλους, γιατί αυτό και μόνο είναι το αληθινό. Έρχεται το 2022 όπου θα είναι μια χρονιά σταθμός για εμένα μιας και πέρα από τα συνηθισμένα Δουλειά, ΜΧ, ENDURO, ADVENTURE TOUR, Μαθήματα κ.λπ. ετοιμάζομαι για ένα ταξίδι που ήταν Όνειρο Ζωής. Και μιλάμε για την διάσχιση της Κεντρικής Ασίας με συντροφιά την πιο πιστή σύντροφο το Tenere700. Εύχομαι σε όλο τον Κόσμο Υγεία, Χαρά, Ευτυχία και να μπορέσει ο καθένας να κάνει τα Όνειρα του πραγματικότητα. Αυτό πάλεψα και συνεχίζω μια ζωή διότι δεν έχει καμία σημασία το κόστος όποιο και να είναι μπροστά στην ψυχική γαλήνη και ηρεμία. Χρόνια πολλά σε όλους.

Δημήτρης Χελιώτης