Η Ιστορία του Χρήστου Καναβά κόντρα στις ατυχίες που κατάφερε να ξεπεράσει.

Όλα ξεκίνησαν τον Μάιο του 2011 σε ένα Φιλικό Εντούρο στην Μεγάλη Παναγία Χαλκιδικής. Στο τελείωμα της διαδρομής ήρθε κοντά μου και αντάλλαξα της πρώτες κουβέντες με τον Τάσο (tat.too) , για τον τρόπο οδήγησης μου με το ATV (quad) εντός της διαδρομής.

Η επόμενη συνάντηση μας ήταν ένα μήνα μετά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα SCRAMBLE στην Εξοχή Κατερίνης όπου και κατέκτησα το 3ο σκαλί του βάθρου. Μετά από αυτό ξεκίνησε μια πιο ουσιαστική σχέση και η συνεργασία θα με βοηθούσε πολύ. Αποφασίσαμε να τρέξουμε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Motocross στην κατηγορία QUAD, μου έδωσε τις γνώσεις του και πληροφορίες ώστε να βελτιώσω την οδήγηση μου.

Πρώτος στόχος και πρώτη επαφή δική μου με το MX ήταν τον Οκτώβριο του 2011 στο Πρωτάθλημα Ανατολικής Ευρώπης στην πίστα των Γιαννιτσών. Πήγαμε με όποια προετοιμασία είχαμε κάνει και μια δόση βελτίωσης. Στα κατατακτήρια χρονομετρημένα είχα μια πολύ άσχημη πτώση σε άλμα που με οδήγησε στο κοντινότερο νοσοκομείο, ευτυχώς για προληπτικούς λόγους. Κατά την μεταφορά μου εκεί με το ασθενοφόρο της διοργάνωσης κάλεσα στο τηλέφωνο τον Τάσο λέγοντας του να μου ετοιμάσει το atv για να γυρίσω να προλάβω το πρώτο σκέλος, πράγμα που ήταν αδύνατον να γίνει λόγο της σοβαρής ζημιάς που υπέστη και το χρόνο που χρειαζόμουν εγώ να επιστρέψω από τις εξετάσεις του νοσοκομείου.

Όταν γύρισα και έμαθα ότι έχασα τον Αγώνα στεναχωρήθηκα πολύ. Μετά από αυτό για καλή μου τύχη άκουσα ότι το καλύτερο θα μπορούσα. Ο Τάσος μου είπε “πήγαινε εσύ ξεκουράσου για αύριο και εγώ θα σου έχω έτοιμο το atv για το αυριανό σκέλος. Και έτσι έγινε ο Τάσος με την ομάδα του και με τον Πατέρα μου που ήταν δίπλα μου και στήριζε όποια απόφαση έπαιρνα μου, έπιασαν δουλεία και όλο το βράδυ δούλευαν πάνω στο atv.

Ήρθε η ώρα του Αγώνα και εγώ αρκετά φυλαγμένος στα ελεύθερα έκανα τα πρώτα μου περάσματα. Ξεκίνησε το 2ο σκέλος του Αγώνα, με κάποια τεχνικά προβλήματα, παρόλα αυτά έδωσα την μάχη μου και κατάφερα να κατακτήσω την 3η θέση του σκέλους, πίσω από δυο πολύ δυνατούς ξένους Αθλητές και ήμουν ο πρώτος Έλληνας της ημέρας που ήταν μέσα στην 3άδα. Η συνέχεια μας βρήκε με στόχο το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ΜΧ του 2012. Με σκληρή προετοιμασία για όλους μας, το πρωί δουλειά στην Οικοδομή το απόγευμα προπονήσεις. Εβδομάδα με εβδομάδα βλέπαμε βελτίωση στην οδήγηση αλλά και στους χρόνους οι όποιοι όλο και κατέβαιναν.

Ήρθε λοιπόν η μέρα που περιμέναμε όλοι, ο πρώτος Αγώνας της χρονιάς τον Μάρτιο του 2012 στη πίστα της Χαλκίδας. Ξεκινάμε με τον 2ο ταχύτερο χρόνο στα χρονομετρημένα, ήμασταν όλοι σίγουροι ότι θα έχουμε έναν πολύ ωραίο και δυνατό Αγώνα που θα διεκδικούσε μια θέση στο βάθρο. Έτσι νομίζαμε γιατί όταν ξεκίνησα το πρώτο σκέλος, στην εκκίνηση πριν την πρώτη στροφή είχα μια επαφή με συναθλητή μου, αυτό μου στέρησε την δυνατότητα να φύγω μπροστά και έμεινα τελευταίος. Εκεί δυστυχώς ξεκίνησαν όλα. Τόσο καιρό με προπονούσαν να γίνω ποιο γρήγορος αλλά όχι πώς να διαχειριστώ μια τέτοια κατάσταση, έτσι λοιπόν πείσμωσα κατέβασα ρολά στα μάτια και έβλεπα μόνο το βάθρο, εκείνη την ώρα έδινα το 100% των δυνάμεων μου να φτάσω τους πρώτους, προσπερνούσα τους αντιπάλους τον ένα μετά τον άλλον μου χωρίς να σκέφτομαι τον κίνδυνο αυτής της υπερπροσπάθειας, τα λάθη πολλά, το αποτέλεσμα ήταν στον 3ο γύρο να είχα φτάσει 4ος, αλλά ποτέ δεν τελείωσα των Αγώνα είχα μια πολύ άσχημη πτώση στο μεγάλο άλμα τραπέζι η οποία κατέστρεψε το atv μου και έστειλε εμένα στο χειρουργείο.

Πάγωσαν όλοι, είπαμε ότι το ταξίδι τέλειωσε οριστικά για εμένα, αφού ήταν δύσκολο να καταφέρουμε να ετοιμάσουμε το atv ξανά για τον Αγώνα αλλά να καταφέρω και εγώ να αποκαταστήσω το τραύμα μου.

Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς πήρα την απόφαση αφού είχα χάσει το Πρωτάθλημα, να κάνω ότι μπορώ να τρέξω την επόμενη χρονιά και να ¨νικήσω¨ τον Αγώνα που με έριξε. Ήθελα απλά να πάω και να τερματίσω αυτόν τον Αγώνα. Δεν υπήρχε πολύς χρόνος προετοιμασίας μέχρι των επόμενο Αγώνα του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος ΜΧ 2013 που ήταν Μάρτιο στην πίστα της Χαλκίδας. Με ότι προετοιμασία πρόλαβα να κάνω ήρθε η ώρα να κατέβουμε στον Αγώνα, πήγαμε όλοι με τις κακές αναμνήσεις να μας ακολουθούν. Ξεκίνησε ο Αγώνας και κατάφερα με μια 3η και μια 2η θέση να ανεβώ στο πρώτο σκαλί του βάθρου, ήμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι γιατί κατάφερα να τερματίσω τον Αγώνα που με ¨έριξε¨ αλλά και να των κερδίσω. Επόμενος Αγώνας για το Π.Π. MX στην πίστα των Γιαννιτσών.

Σε αυτόν τον Αγώνα συνάντησα αρκετά μηχανικά προβλήματα κατά την διάρκεια του. Κατάφερα όμως και ανέβηκα στο 2ο σκαλί του βάθρου χωρίς αυτήν την φορά να έχω κάποια πτώση. Αυτός ήταν και ο τελευταίος μου Αγώνας στο MX.

Ο λόγος που σταμάτησα την προσπάθεια μου ήταν το οικονομικό που πλέον δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω σε όλα τα έξοδα και το κόστος για να ακολουθήσω όλο το Π.Π. MX. Σε αυτό το σύντομο ταξίδι μου θέλω να ευχαριστήσω τον Τάσο (tat.too racing) για την όποια βοήθεια μου πρόσφερε, τα αδέρφια μου και φυσικά πρώτο από όλους τον Άνθρωπο που ήταν πίσω από όλο αυτό. Χωρίς την στήριξη του είτε οικονομική είτε ψυχολογική ο Πατέρας μου είχε τον ρόλο του μηχανικού του προπονητή του βοηθού. Ο Αργύρης, που χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε ούτε αυτό το σύντομο ταξίδι στο MX.

Καναβάς Χρήστος

Καναβάς Χρήστος